To byłby dla mnie zaszczyt, gdybyś złamała mi serce.
Rozwiązanie to jest swego rodzaju dodatkiem do architektury ISA, gdyż - nie naruszając cech standardu - wymaga dobudowania na zwykłej płycie AT od jednego do trzech 32-bitowych złącz VESA. Magistrala zewnętrzna VESA taktowana jest zegarem procesora, którego częstotliwość nie może przekraczać 40 MHz. Przepustowość szyny danych dochodzi do 120 MB/s, co głównych konkurentów (MCA, EISA) pozostawia daleko w tyle. Samo złącze VESA nie jest niczym innym, jak dodatkowym gniazdem umieszczonym w jednej linii z gniazdem ISA (tysunek 1.51). Daje to możliwość użytkowania w takim gnieździe zarówno kart nowego standardu, które sięgają swymi stykami do dodatkowego gniazda, jak i zwyczajnych kart ISA nie czerpiących korzyści z rozszerzenia architektury. Płyta główna standardu VESA jest tańsza od EISA, zważywszy prostotę jej budowy. Również karty rozszerzenia pracujące w tym systemie są bardziej dostępne dla kieszeni zwykłego użytkownika. Karty graficzne standardu VLB są 2 - 3 razy szybsze od swoich klasycznych konkurentek. Dodatkowy wzrost wydajności karty w środowisku Windows gwarantują specjalnie opracowane procesory graficzne (między innymi Weitek W5086, S3 86C911, C&T 82C453), które jednak podczas pracy w środowisku DOS nie dają żadnych korzyści. Inaczej wygląda sprawa kontrolerów dysków VLB. Żaden układ nie jest w stanie poprawić parametrów samego dysku. Powszechnie stosowane dyski twarde typu IDE mają przecież zintegrowany w sobie sterownik, więc jeżeli przepustowość danych na odcinku głowice-sterownik jest mała, to magistrala nic tu nie pomoże. Jeżeli natomiast dysk dysponuje obszernym własnym buforem (ang. onboard cache), to zalety szybkiej, 32-bitowej magistrali VESA można z powodzeniem wykorzystać. Magistrala PCI (Peripherial Component Interconnect) Magistrala PCI opracowana przez firmę Intel jest najnowszym rozwiązaniem 32-bitowej szyny lokalnej. Pomimo zbliżonych parametrów, w dość krótkim czasie wyparła magistralę VESA. Stało się tak z bardzo prostej przyczyny: magistrala VESA oparta jest na magistrali lokalnej procesorów 386 i 486, a co za tym idzie - karty rozszerzeń są dostosowane do współpracy z tymi procesorami. Magistrala PCI jest niezależna od typu procesora - dzięki temu wykorzystywana jest również w komputerach opartych na procesorach PowerPC. Magistrala PCI daje możliwość tworzenia złożonych systemów. W jednym systemie, zgodnie ze specyfikacją 2. l standardu PCI, może współpracować do 256 magistral PCI, przy czym każda z nich może obsługiwać do 32 urządzeń PCI, a każde urządzenie może pełnić do 8 funkcji (zintegrowane urządzenia nie są nowością wprowadzoną przez standard PCI - na przykład typowa karta ISA Multi I/O zawiera 4 urządzenia: dwa porty szeregowe, port równoległy i gamę port). O możliwościach architektury PCI może świadczyć fakt, że w produkowanych obecnie komputerach klasy PC opartych na architekturze PCI wykorzystywana jest tylko jedna magistrala PCI, obsługująca około 10 urządzeń. Magistrala PCI może pracować z częstotliwością od O do 33 MHz (wersja 2.1 standardu dopuszcza częstotliwości do 66 MHz), co daje przepustowość w granicach 132 MB/s. Magistrala PCI pracuje w trybie burst, co oznacza dostęp do adresowanego obiektu w jednym takcie zegarowym. Zdefiniowane jest również 64-bitowe rozszerzenie magistrali PCI, które umożliwia transfer danych z prędkością do 264 MB/s pomiędzy 64-bitowymi urządzeniami PCI. Wymiana danych pomiędzy urządzeniami 64- i 32-bitowymi jest wolniejsza niż na 32-bitowej magistrali PCI ze względu na wprowadzenie dodatkowego cyklu umożliwiającego rozpoznanie sposobu transmisji danych. Zasada działania magistrali PCI jest bardzo prosta: do magistrali mogą być podłączone dwa rodzaje urządzeń: inicjatory - mogące przejmować kontrolę nad magistralą, slave - mogące tylko transmitować dane. Transmisja danych może przebiegać między dwoma inicjatorami lub inicjatorem i slavem. Każda transmisja (rysunek 1.53) rozpoczynana jest przez inicjator wystawieniem na magistralę sygnału -FRAME - jest to sygnał dla pozostałych urządzeń PCI, by odczytały adres urządzenia docelowego (sygnały AD - Address) i rozkaz określający sposób transmisji (sygnały C/-BE - Command)