Trudna...

To byłby dla mnie zaszczyt, gdybyś złamała mi serce.

I bolesna. Wiadomo, co Flutek robi z podejrzanymi, zanim im uwierzy. I z tymi, kt�rym nie uwierzy. Wyzna� wszystko? Powiedzie� o porwaniu Jutty, o Bo�yczce, o szanta�u? Ha, �ycie mo�e tym i ocal�. Je�li uwierz�. Ale zaufania nie odzyskam. Wezm� mnie pod klucz, �ywcem pochowaj� w jakiej� wie�y, w jakim� zamku na pustkowiu. Nim wyjd� - je�li w og�le wyjd� - Jutta b�dzie daleko, zam�na lub w klasztorze. Utrac� j� na zawsze. Ucieczka, pomy�la�, wstaj�c ostro�nie, b�dzie przyznaniem si� do winy. Tak b�dzie potraktowana: jako jawny dow�d zdrady. No i niech tam. Szlag niech to wszystko trafi. Innego wyj�cia nie ma. Ognisko przygas�o, pogr��y�o w mroku ca�� polan�. Ca�y biwak. Ludzi �pi�cych z g�owami na siod�ach, wierc�cych si� pod przykryciami, chrapi�cych, pierdz�cych, be�koc�cych przez sen. O wystawieniu warty nikt nawet nie pomy�la�. Reynevan cichcem wycofa� si� w mrok, pomi�dzy krzaki. Ostro�nie i poma�u, bacz�c, by nie nast�pi� na such� ga��zk�, j�� posuwa� si� w kierunku sp�tanych koni. Konie zachrapa�y, gdy si� zbli�y�. Reynevan zamar�, stan�� jak wryty. Szcz�ciem las szumia�, w nieustannym szumie nikn�y inne d�wi�ki. Odetchn��. Za wcze�nie. Kto� rzuci� si� na niego, obalaj�c impetem. Run�� na ziemi�; nim upad�, zdo�a� gwa�townym, rw�cym �ci�gna rzutem cia�a zamieni� upadek w skok, co ocali�o go przed przygniataj�cym chwytem. I uratowa�o mu �ycie. Wywijaj�c si� i turlaj�c, z�owi� k�tem oka b�ysk ostrza. Odchyli� g�ow�, maj�cy rozp�ata� mu gard�o n� zawadzi� tylko o ma��owin� ucha, rozcinaj�c j� chyba na p�. Nie zwa�aj�c na w�ciek�y b�l, przeturla� si� po wystaj�cych z ziemi korzeniach i z moc� kopn�� podnosz�cego si� na czworaki napastnika. Napastnik zakl��, ci�� szeroko, chc�c dziabn�� go w nog�. Reynevan obr�ci� si� i kopn�� go jeszcze raz, tym razem obalaj�c. I zerwa� si� z ziemi. Krew, czu� to, ciurkiem la�a mu si� za ko�nierz. Napastnik zerwa� si� r�wnie�. I natychmiast zaatakowa�, tn�c na krzy� szybkimi wymachami no�a. Mimo ciemno�ci Reynevan wiedzia� ju�, z kim ma spraw�. Zdradzi� to od�r potu, gor�czki i choroby. Chory nie by� wcale taki chory. A no�em potrafi� obraca�. Mia� wpraw�. Ale Reynevan te� mia�. Zwodem zmyli� przeciwnika, zmusi� do wychylenia. Podbi� lewym przedramieniem przegub, prawym uderzy� w �okie�, podstawi� nog�, szarpni�ciem za r�kaw pozbawi� r�wnowagi, dla dobrej miary waln�� nasad� d�oni w nos. Chory zawy�, pad�, padaj�c zdo�a� jednak jeszcze d�gn�� go w krocze, n� rozpru� spodnie, cud tylko i szybko�� reakcji pozwoli�y Reynevanowi ocali� genitalia i t�tnic� udow�. W uniku potkn�� si� jednak i te� upad�. Chory rzuci� si� na niego jak �bik, zamierzaj�c do ciosu z g�ry. Reynevan obur�cz chwyci� r�k� z no�em. Trzyma� ze wszystkich si�, kul�c g�ow�, gdy napastnik wali� go gdzie popad�o lew� pi�ci�. Sko�czy�o si� r�wnie szybko, jak si� zacz�o. Doko�a zaroi�o si� od ludzi. Kilku u�api�o chorego i �ci�gn�o go z Reynevana, przy operacji chory charcza�, sycza� i parska� jak kot. N� wypu�ci� dopiero wtedy, gdy jeden z Morawian ma�o delikatnie nast�pi� mu obcasem na d�o�. Urban Horn sta� obok ze skrzy�owanymi na piersi r�kami. Przygl�da� si� i milcza�. - Napad� na mnie! On! - krzykn�� Reynevan, wskazuj�c, kto. - Szed�em si� wysika�, a on rzuci� si� na mnie z no�em! Trzymany przez sowinieckich burgman�w chory chcia� co� powiedzie�, ale zdo�a� tylko wyba�uszy� oczy, zarz�zi� i rozkaszle� si� ci�ko. Reynevan nie przepu�ci� okazji. - Napad� na mnie! Bez powodu! Chcia� zamordowa�! Zobaczcie, jak mnie urz�dzi�! - Opatrzcie go - przem�wi� Horn. - �ywo, widzicie, �e krwawi. A tego pu��cie, pozw�lcie mu wsta�. N� zabierzcie. A na przysz�o�� prosz� lepiej strzec broni. To n� kt�rego� z was. On no�a nie mia�. - Jak to, pu��cie? - wrzasn�� Reynevan. - Co to znaczy, pu��cie? Horn! Zwi�za� go ka�, cholera! To morderca! - Zamknij si�. Niech ci opatrz� ucho. Potem przyjd� do nas, tam, na ubocze. Nie obejdzie si�, jak widz�, bez powa�nej rozmowy. Chory wspiera� si� o pie� drzewa. Patrzy� w bok. Ociera� krew, wci�� s�cz�c� si� z nosa. T�umi� kaszel. Poci� si�. I wygl�da� jak kupa nieszcz�cia. - Chcia� mnie zamordowa� - wycelowa� we� palec Reynevan. - To zab�jca. Udawa� bardziej chorego, ni� jest. A faktycznie wypatrywa� okazji, by mnie zabi�. Planowa� to od chwili, gdy dowiedzia� si�, kim jestem. Urban Horn skrzy�owa� ramiona na piersi, nie skomentowa�. - A ja wiem ju�, kim jest on - ci�gn�� zupe�nie ju� spokojnym g�osem Reynevan. - Mia�em podejrzenia, teraz wiem. Gdy nas wie�li na wymian�, by� chory rzeczywi�cie. Leczy�em go magi�, a on majaczy�. Adsumus, Domine Sancte Spiritus, adsumus peccati �uidem immanitate detenti, sed in nomine tuo specialiter congregati. Adsumus! Kojarzy ci si� z czym� to zawo�anie? - Owszem - twarz Horna nie drgn�a. - To popularna modlitwa. Inwokacja do Ducha �wi�tego. Autorstwa �wi�tego Izydora z Sewilli. - Wiemy obaj - Reynevan nie podni�s� g�osu - czyje to zawo�anie. Wiemy obaj, kim jest ten typ. Ty ponad w�tpliwo�� wiesz o tym od dawna, ja w�a�nie si� dowiedzia�em. Szkoda, �e nie od ciebie, Horn. Tw�j sekret omal nie kosztowa� mnie �ycia. Ma�o brakowa�o, a dra� poder�n��by mi gard�o... - A co? - przem�g� kaszel chory. - A co? Mia�em czeka�, a� on poder�nie gard�o mnie? Musia�em si� zabezpieczy�! Musia�em si� broni�! On zaczyna� mnie podejrzewa�... A wreszcie dowiedzia�by si� prawdy... Zabi�by mnie jak nic, gdyby si� dowiedzia�, �e... - �e zabi�e� mu brata - doko�czy� sucho Urban Horn. - Tak, Reinmarze, nie mylisz si� w podejrzeniach. Pozw�l sobie przedstawi�: Bruno Schilling. Jeden z Roty �mierci, Czarnych Je�d�c�w Birkarta Grellenorta. Jeden z tych, kt�rzy zamordowali twojego brata Peterlina. Reynevan nie zmru�y� oka do �witu

Trudna...

To byłby dla mnie zaszczyt, gdybyś złamała mi serce.

Search

Odnośniki