To byłby dla mnie zaszczyt, gdybyś złamała mi serce.
Liczba jeńców wzrosła już do 350. Zatrzymany 20 lutego brytyjski parowiec „Willer Stockton" musiał więc przyjąć załogi zatopionych statków i odwieźć je do Rio de Janeiro. „Willer Stockton" był ostatnim statkiem zatrzymanym przez niemiecki 51 Por. s. 116. krążownik pomocniczy. „Prinz Eitel Friedrich", podobnie jak „Kronprinz Wilhelm", musiał już poniechać działań. Przyjął więc kurs na Nowy Jork, dokąd przybył 10 marca nie zauważony przez krążowniki brytyjskie. Okręt i załoga zostały internowane. POSTRACH OCEANU INDYJSKIEGO Dnia 14 sierpnia 1914 roku o godz. 7 rano krążownik „Emden" pod dowództwem kmdr por. K. von Mullera opuścił z rozkazu wiceadm. von Spee eskadrę dalekowschodnią 52 i skierował się na Ocean Indyjski, aby podjąć działania korsarskie. Po 5 dniach „Emden" dotarł do Angaur w grupie wysp Palau, gdzie spotkał się ze statkami „Princess Alice" i „Markomannia", w których towarzystwie odpłynął już wieczorem tego samego dnia. Nazajutrz, 20 sierpnia, nastąpiło spotkanie ze starym, małym krążownikiem nieopancerzo-nym „Geier" 53. Kmdr por. von Miiller dowiedział się od dowódcy „Geie-ra", kmdr por. Grasshofa, że przy wschodnim cyplu wyspy Timor ma czekać na „Emdena" parowiec „Tannenfels" z ładunkiem paliwa. „Emden" podążył we wskazanym kierunku, ale „Tannenfelsa" nie zastał, wobec czego popłynął wzdłuż wyspy Flores na spotkanie z parowcem „Of-fenbach". Nastąpiło ono 26 sierpnia. Następnie „Emden" przez cieśninę Lombok (na wschód od Jawy) skierował się w stronę Sumatry. Tam 4 września koło wyspy Simaloer (Simalur) pobrał z „Markomannii" nowy zapas węgla. Okręty wojenne aliantów nie zagrażały na razie „Emdenowi". Było ich stosunkowo niewiele i w dużym rozproszeniu. Na olbrzymiej przestrzeni między Morzem Południowochińskim a Celebesem znajdowały się kanonierki brytyjskie „Cadmus" i „Clio" oraz 5 kontrtorpedowców z tzw. patrolu Sandakan (Północne Borneo Brytyjskie). Obronę szlaków handlowych w cieśninie Malakka powierzono francuskiej kanonierce ,,d'Iber-ville" i trzem francuskim kontrtorpedowcom. W Kolombo stacjonował stary brytyjski krążownik „Fox" i kanonierka „Espiegle". Daleko na zachód, do pilnowania wejścia na Morze Czerwone, wyznaczono brytyjski okręt liniowy „Swiftsure" i krążownik „Dartmouth". W pierwszej połowie września wiceadm. Jerram wydał rozkaz, aby krążowniki „Minotaur", „Hampshire", „Yarmouth" i japońskie „Ibuki" oraz „Chikuma" przeszukały wyspy Indonezji54. U wybrzeży zachodniej Australii szlaki komunikacyjne patrolował krążownik „Pioneer". „Emden" więc zupełnie spokojnie mógł kontynuować rejs. Dnia 9 września znajdował się już w Zatoce Bengalskiej na trasie Rangun—Kolombo. 52 Por. s. 102. 58 Por. s. 142. 54 Akcja ta miała na celu przede wszystkim poszukiwanie niemieckich statków handlowych, których spodziewano się zastać jeszcze wiele. Według informacji posia- o Wieczorem zatrzymał grecki parowiec „Pontoporos" z 6600 tonami węgla. Zabrał statek ze sobą jako pomocniczą jednostkę (kapitan statku zresztą zadeklarował gotowość pełnienia za wynagrodzeniem służby dla Niemców). Następnego dnia krążownik niemiecki zatopił brytyjski parowiec „Indus" zdążający z transportem koni do Bombaju. W dniu 11 września ofiarą „Emdena" padł brytyjski „Lovat" z podobnym ładunkiem. Następnego dnia o godz. 23 zatrzymany został znów brytyjski parowiec „Cabin-ga". Jeszcze tej samej nocy w ręce Miillera wpadła nowa zdobycz: brytyjski statek „Killin" z ładunkiem prawie 6000 ton węgla. W godzinach popołudniowych 13 września „Emden" posłał na dno duży parowiec „Di-plomat", a w następnym dniu los poprzedników podzielił brytyjski parowiec „Trabboch" idący bez ładunku do Kalkuty i „Clan Matheson" wiozący tamże parowozy, samochody oraz sprzęt mechaniczny. W dniu 15 września z przechwyconej depeszy „Emden" dowiedział się, że włoski parowiec „Loredano", z którym krążownik spotkał się przed dwoma dniami, ostrzega inne statki przed korsarzem. Nazajutrz „Emden" pobrał 400 ton węgla ze statku „Pontoporos", po czym skierował go ku wyspie Simaloer. Teraz kmdr por. von Miiller postanowił podążyć na szlak żeglugowy Singapur—Rangun. Dnia 18 września spotkał idący z Pinangu norweski parowiec „Dovre", którego kapitan zgodził się za 100 dolarów meksykańskich odstawić załogę statku „Clan Matheson" do Rangunu. Jednocześnie doniósł o obecności alianckich krążowników pod Pinangiem i w cieśninie Malakka. Wobec tego „Emden" skierował się powtórnie w stronę wschodniego wybrzeża Indii. Tymczasem radiowe ostrzeżenie „Loredano" dotarło do Kalkuty. Żegluga do tego portu została zawieszona. Meldunki o „Emdenie" brzmiały alarmująco. Eskadra kontradm. Peirse'a była akurat zajęta ochroną transportów wojsk indyjskich w zachodniej części oceanu, toteż wiceadm. Jerram skierował przeciwko „Emdenowi" nocą z 15 na 16 września krążownik pancerny „Hampshlre" i japoński krążownik lekki „Chikuma", a następnego dnia jeszcze krążownik „Yarmouth". „Hampshire" i „Chikuma" otrzymały rozkaz patrolowania wód na wschód od Cejlonu, natomiast zadaniem „Yarmoutha" było staranne przeszukanie rejonu Anda-manów i Nikobarów. Niemiecki krążownik skierował się 18 września ku Madrasowi. Nie zauważony przez Brytyjczyków podszedł 22 tegoż miesiąca pod sam port danych wówczas przez wiceadm