To byłby dla mnie zaszczyt, gdybyś złamała mi serce.

Obaj zgodzili się stoczyć pojedynek o stanowisko głównego Zniewalacza. Następnie przyszła kolej Aluteyna Mistrza Rzemiosł, Lorda Kreatorów. Wyzwanie rzuciła mu Mercy i odniosła zwycięstwo. Aluteyn wybrał śmierć zamiast banicji. Wszedł do ogromnego szklanego naczynia zwanego Wielką Retortą, w której skazani na śmierć oczekiwali na swój los. Mercy, nowa Lady Kreatorka, odmówiła udziału w Bitwie. Wyznaczyła do niej swojego zastępcę Velteyna, Lorda zniszczonego Finiah. Jako ostatnia wystąpiła Mayvar, przewodnicząca Gildii Jasnosłyszących, która wybrała Aikena na zastępcę zamiast proponowanej przez Zastęp Riganone. Po tym jak król Thagdal ogłosił Nodonna Mistrzem Bojów, całe towarzystwo udało się na odpoczynek i ucztę. Następnego dnia miała się rozpocząć właściwa Bitwa trwająca z przerwami dwa i pół dnia. W tym czasie obszar za kamienną tamą po drugiej stronie Basenu Śródziemnego wypełniał się wodą... Ostatnie, fatalne w skutkach, psychokreatywne uderzenie, które miało wpuścić morze na równinę, spowodowało, że Felicja wypadła z balonu. Stein i Sukey nie mogli jej odnaleźć. Po przecięciu srebrnej obręczy Sukey nie mogli również przesłać do Muriah telepatycznego ostrzeżenia. Stein skierował więc balon na północ i poszybował ku wolności do odległej części Francji. Jedyną osobą w Muriah, która wiedziała o zbliżającej się katastrofie, był usunięty Kreator, Aluteyn Mistrz Rzemiosł. Kiedy zaczęła się Wielka Bitwa, odebrał geofizyczne sygnały, że na równinę wdziera się morze i — uwięziony w Wielkiej Retorcie __ próbował wszystkich ostrzec. Tanowie i Firvulagowie, pochłonięci rytualną wojną i odwieczną rywalizacją, zignorowali go. Raimo Hakkinen zmuszony do udziału w bitwie został uratowany przed śmiercią przez Aikena Druma. Próbował następnie zdezerterować, ale schwytano go i skazano na Retortę za tchórzostwo. W przeciwieństwie do czterdziestu poprzednich Wielkich Bitew, które Tanowie z łatwością wygrali, ta była bardziej wyrównana. Firvulagowie zastosowali przeciwko rumakom Tanów i ludziom w obrożach nową taktykę, której nauczyli się w Finiah. Mały Lud radził sobie nadspodziewanie dobrze, choć Tanowie zwyciężali w najważniejszych konkurencjach. Velteyn z Finiah, żądny zemsty po utracie miasta, był odpowiedzialny za porażki Tanów. Z drugiej strony Aiken Drum podstępnymi sztuczkami doprowadził do wielu zwycięstw, które zachwyciły bardziej postępowych Tanów, ale rozwścieczyły reakcjonistów z Zastępu, zwłaszcza Nodonna Mistrza Bojów. Rywalizacja między Aikenem a Nodonnem o tytuł Mistrza Bojów stała się bardziej zażarta w drugim dniu walk. Podczas uczty Nodonn próbował zdyskredytować Aikena, prezentując opracowanie Bryana Grenfella na temat wpływu ludzkości na Wielobarwny Kraj. Niektórzy z Tanów opuścili Aikena, jednak reszta była na tyle pragmatyczna, żeby z nim trzymać. W pojedynku zniewalaczy Imidol z Zastępu pokonał starego Leyra. Twardy stary Celadeyr z Afaliah zajął miejsce Velteyna jako Drugi Kreator po Mercy. Wkrótce po rozpoczęciu Bitwy Brede Oblubienica Statku w sekrecie przyniosła uzdrawiającą Skórę do celi więziennej w Muriah, gdzie leżeli umierający Wódz Burkę, Basil i Amerie. Przed ostatnim dniem Bitwy wszyscy troje wrócili w pełni do zdrowia. Brede zabrała ich w tajemnicy do siedziby Korektorów na Górze Bohaterów. W pokoju z oknami wychodzącymi na Białosrebrną Równinę znajdowały się szafy pełne rzeczy z dwudziestego drugiego wieku, które Tanowie konfiskowali chrononautom. Co ważniejsze, była tam Elżbieta pogrążona w głębokiej śpiączce. Brede poinstruowała troje ludzi, żeby zaopiekowali się Elżbietą i sprzętem i zaczekali do rana. Do tego czasu pod żadnym pozorem mieli nie opuszczać pokoju. Wielka Bitwa zbliżała się do finału, podczas którego czempioni Tanów i Firvulagów mieli spotkać się w bezpośredniej walce. Na razie Tanowie utrzymywali niewielką przewagę nad Małym Ludem, ale sytuacja mogła ulec zmianie podczas Pojedynków. Firvulagowie wiązali szczególne nadzieje z faktem, że Nodonn i Aiken nie brali udziału w pierwszej rundzie Pojedynków. Obaj kandydaci na mistrza bojów wybrali po czterech bohaterów, którzy mieli walczyć na ich konto. Pretendent, którego ludzie wygrają najwięcej potyczek z Firvulagami, miał w decydującym Pojedynku Mistrzów Bojów zmierzyć się z Pallolem Jednookim. Stronnicy Aikena przegrali dwa pojedynki i wygrali dwa. Rycerze Nodonna wygrali jedną walkę, przegrali dwie i zremisowali jedną. To oznaczało, że z Pallolem spotka się Aiken. W razie jego porażki Firvulagowie wygraliby Wielką Bitwę. Aiken zapewniał, że pokona ogra, jeśli Wysoki Stół pozwoli mu posłużyć się tą samą sztuczką, dzięki której pokonał Delbaetha. Nodonn i jego ludzie musieli, acz z niechęcią, wyrazić zgodę. Zgodnie z obietnicą Aiken pokonał Mistrza Bojów Firvulagów i Tanowie zostali zwycięzcami Wielkiej Bitwy. Załamani Firvulagowie postanowili opuścić pole bitwy przed ceremonią rozdania nagród. Do pozostania nie zachęciła ich nawet perspektywa ujrzenia, jak Aiken i Nodonn walczą Mieczem i Włócznią. W finale uczestniczyli tylko członkowie rodu królewskiego i dwór. Ogłoszono uroczyście zwycięstwo Tanów