To byłby dla mnie zaszczyt, gdybyś złamała mi serce.

) i ponownie spróbowa rzetelnego zapytywania? Dopóki pozostajemy przy ovoia, powód niezapytywania-ju|-dalej-w-taki-sam-sposób wydaje si niemo|liwy do odnalezienia. Pozostaje tylko skrci w e7iZKewa. . * Gdy  bycie" przestaje by czym[ przed-stawialnym (l5oc) i zaczyna by my[lane ju| nie z dala od bytu i odeD  oddzielone" (z pragnienia, by uj je mo|liwie czysto i bez domieszek), gdy Bycie jest do[wiadczane i my[lane jako co[ równoczesnego (w zródBowym sensie czas-przestrzeni) z bytem: jako jego grunt (nie przyczyna ani rano), to nie daje ono ju| sposobno[ci do dalszego zapytywania o jego wBasne  Bycie", aby tak je przed-stawijc, odstawi je jeszcze dalej. W duchu tego namysBu mo|na zrazu rozwa|y dziejow konsekwencj istotowych poj, które jako nici przewodnie zapytywania o byto[ wystpiBy w obrbie dziejów przewodniego pytania: i) o-uoto jako iS[a  %;' %" % --" %» %  % " "" -' * 2) Arystotelesowskie rozwa|anie ova(a w Metafizyce, ks. Z, H, 0 3) essentia w [redniowieczu 4) possibilitas u Leibniza (por. wiczenia na temat Leibniza) 167. Wje|d|anie w istoczenie 271 5)  warunek mo|liwo[ci" u Kanta, transcendentalne pojcie istoty 6) dialektyczno-absolutne, idealistyczne pojcie istoty u Hegla. 167. Wje|d|anie w istoczenie Istota jest tylko przed-stawiana, i8[a. Istoczenie natomiast to nie tylko splot Co- i Jak-bycia, a wic bogatsze przedstawienie, lecz bardziej zródBowa jedno[ ich obu. Istoczenie nie przysBuguje ka|demu bytowi, lecz z gruntu tylko byciu i przynale|cej do niego prawdzie. Od strony istoczenia bycia zmienia si teraz równie| wcze[niejsza  istota", odpowiednio do wBczenia przewodniego pytania w pytanie podstawowe. Istoczenie czym[, w co musimy ujecha (einfahren). To wBa[nie oznacza tutaj  do[wiadczenie" (Erfahrung); wje|d|a, aby w nim sta i mu dosta, co dzieje si jako jawno-bycie i jego gruntowanie. I V. Gruntowanie Gruntowanie Jawno-bycie Prawda Czas-przestrzeD a) Jawno-bycie i projekt bycia 168. Jawno-bycie i Bycie2 Jawno-bycie oznacza przy-swajanie w wydarzaniu jako istocie Bycia. Atoli tylko na gruncie jawno-bycia Bycie dochodzi do prawdy. Gdzie za[ ro[lina, zwierz, kamieD oraz morze i niebo staj si bytujce i nie popadaj w przedmiotowo[, tam wBada unik (odmowa) Bycia, ono samo jako unik. Atoli unik jest unikiem jawno-bycia. Opuszczenie bycia jest pierwszym brzaskiem Bycia jako skrywania si, po nocy metafizyki, przez któr byt wysunB si na pierwszy plan w zjawisko, a wraz z tym w przedmiotowo[, Bycie za[ staBo si wtórne w postaci apriori. Jak|e bezgruntowo jednak musi by o[wietlony prze[wit dla skrywania si, aby unik nie przejawiB si na pierwszym planie jako samo tylko co[ nie-wa|nego, lecz by wBadaB jako dar. 1 Por. pytanie o prawd jako pytanie poprzedzajce. 2 Por. Besinnung, s. 448 nn. (tekst z lat 1938/39, przygotowany do wydania w GA - przyp. tBum.). 274 V. Gruntowanie -. t 169. Jawno-bycie' ,/ Do najsurowszego rygoru harmonijnego koBysania jawno-bycia nale|y to, |e nie liczy ono Bogów, nie liczy te| na nich ani zgoBa nie liczy si z jednostk