To byłby dla mnie zaszczyt, gdybyś złamała mi serce.
Impersonalista, z powodu swojego sztucznego wyrzeczenia, nie może cieszyć się życiem i wskutek tego najmniejsze podniecenie umysłu ściąga go z powrotem w dół, w bajoro egzystencji materialnej. Nie mając oparcia w służbie oddania, dusza taka, nawet chociaż wznosi się do poziomu wyzwolenia, upada z powrotem. Tekst 65 prasade sarva-duhkhanam hanir asyopajayate prasanna-cetaso hy aśu buddhih paryavatisthate prasade – po osiągnięciu bezprzyczynowej łaski Pana; sarva – wszystkich; duhkhanam – nieszczęścia materialne; hanih – zniszczenie; asya – jego; upajayate – ma miejsce; prasanna-cetasah – radosnego usposobienia; hi – z pewnością; aśu – wkrótce; buddhih – inteligencja; pari – dostatecznie; avatisthate – zostaje utwierdzony. Dla osoby tak usatysfakcjonowanej (w świadomości Kryszny) nie istnieją już dłużej trojakie nieszczęścia tego materialnego świata. Inteligencja tego, kto jest w takiej szczęśliwej świadomości, wkrótce staje się zrównoważona. Tekst 66 nasti buddhir ayuktasya na cayuktasya bhavana na cabhavayatah śantir aśantasya kutah sukham na asti – nie może być; buddhih – inteligencja transcendentalna; ayuktasya – kogoś, kto nie jest związany (ze świadomością Kryszny); na – nie;ca – i;ayuktasya – kogoś pozbawionego świadomości Kryszny; bhavana – umysł pogrążony (w szczęściu); na – nie;ca – i;abhavayatah – kogoś, kto nie jest stały; śantih – pokój;aśantasya – niespokojnego; kutah – gdzie jest; sukham – szczęście. Ten jednak, kto nie jest połączony z Najwyższym (w świadomości Kryszny), nie może posiadać ani transcendentalnej inteligencji, ani zrównoważonego umysłu, bez czego niemożliwe jest osiągnięcie spokoju. A jak bez spokoju może istnieć jakiekolwiek szczęście? ZNACZENIE: Nie można osiągnąć spokoju, jeśli nie jest się świadomym Kryszny. Potwierdzone jest to w Rozdziale Piątym (5.29), gdzie powiedziane jest, że prawdziwy spokój można osiągnąć tylko wtedy, kiedy zrozumie się, że Kryszna jest jedyną osobą, która przyjmuje wszelkie dobre rezultaty wyrzeczenia i ofiary, i że On jest właścicielem wszystkich manifestacji wszechświata oraz prawdziwym przyjacielem wszystkich żywych istot Jeśli ktoś nie jest świadomy Kryszny, jego umysł nie może znaleźć ostatecznego celu. Przyczyną niepokoju jest brak ostatecznego celu. Spokój ten można osiągnąć za pomocą niewzruszonego umysłu wtedy, kiedy jest się pewnym, że Kryszna jest podmiotem radości oraz właścicielem i przyjacielem każdego i wszystkiego. Osoba, której życie nie ma związku z Kryszną, zawsze znajduje się w niebezpieczeństwie i niepokoju, choćby nie wiadomo jak bardzo demonstrowała spokój i duchowy postęp. Świadomość Kryszny jest samomanifestującym się stanem spokoju, który osiągnąć można jedynie w związku z Kryszną. Tekst 67 indriyanam hi caratam yan mano ’nuvidhiyate tad asya harati prajnam vayur navam ivambhasi Tak jak mocny wiatr porywa łódź na wodzie, tak nawet tylko jeden z wędrujących zmysłów, na którym skupi się umysł, może pozbawić człowieka inteligencji. indriyanam – zmysłów;hi – z pewnością; caratam – wędrując;yat – z którym; manah – umysł;anuvidhiyate – trwale angażuje się; tat – to;asya – jego; harati – zabiera;prajnam – inteligencję; vayuh – wiatr; navam – łódź; iva – jak; ambhasi – na wodzie. ZNACZENIE: Jeśli wszystkie zmysły nie zostaną zaangażowane w służbę dla Pana, to nawet jeden z nich, zaangażowany w zadowalanie zmysłów, może sprowadzić bhaktę ze ścieżki transcendentalnego postępu. Jak to zostało przedstawione na przykładzie życia Maharaja Ambarisy, wszystkie zmysły muszą zostać zaangażowane w świadomość Kryszny, gdyż jest to właściwa metoda kontrolowania umysłu. Tekst 68 tasmad yasya maha-baho nigrhitani sarvaśah indriyanindriyarthebhyas tasya prajna pratisthita tasmat – zatem;yasya – którego; maha-baho – O potężnie uzbrojony; nigrhitani – tak powściągnięty; sarvaśah – wszędzie dookoła; indriyani – zmysły; indriya-arthebhyah – od przedmiotów zmysłów; tasya – jego; prajna – inteligencja; pratisthita – niezachwiana. Zatem, o potężny, zrównoważoną inteligencję posiada ten, kto powściąga swoje zmysły od ich przedmiotów. ZNACZENIE: Czynniki skłaniające do zadowalania zmysłów można poskromić jedynie dzięki świadomości Kryszny, czyli przez zaangażowanie wszystkich zmysłów w transcendentalną służbę miłości dla Pana. Tak jak wroga powstrzymuje siła wyższa, podobnie nie mogą zostać powściągnięte zmysły przez ludzki wysiłek, ale tylko przez zaangażowanie ich w służbę Pana. Kto zrozumiał, że tylko dzięki świadomości Kryszny można posiadać zrównoważoną inteligencję, i że należy praktykować to pod przewodnictwem bona fide mistrza duchowego, ten nazywany jestsadhaką, czyli odpowiednim kandydatem do wyzwolenia. Tekst 69 ya niśa sarva-bhutanam tasyam jagarti samyami yasyam jagrati bhutani sa niśa paśyato muneh ya – co;niśa – jest nocą; sarva – wszystkie; bhutanam – żywych istot; tasyam – w tym;jagarti – jest czujny; samyami – opanowany; yasyam – w którym; jagrati – są obudzone; bhutani – wszystkie istoty; sa – to jest; niśa – noc;paśyatah – dla introspektywnego; muneh – mędrzec. Co bowiem nocą jest dla wszystkich istot, czasem przebudzenia jest dla samokontrolującego się. A co czasem przebudzenia jest dla wszystkich żywych istot, to nocą jest dla mędrca pochłoniętego poznawaniem własnej jaźni. ZNACZENIE: Są dwie klasy ludzi inteligentnych. Jedna, to ludzie inteligentni w czynnościach materialnych służących zadowalaniu zmysłów. Druga natomiast zajmuje się poznawaniem własnej jaźni i rozbudzona jest do kultywacji realizacji duchowej. Czynności mędrca pochłoniętego poznawaniem własnej jaźni, czyli człowieka myślącego, są nocą dla osób zaabsorbowanych rzeczami materialnymi. Z powodu swojej niewiedzy o samorealizacji, materialistyczne osoby pozostają w uśpieniu w czasie takiej nocy. Podczas ’nocy’ materialisty, mędrzec pochłonięty poznawaniem własnej jaźni czuwa. Mędrzec taki czerpie transcendentalną przyjemność ze stopniowego rozwoju kultury duchowej. W tym czasie człowiek zajmujący się czynnościami materialistycznymi, pozostający w uśpieniu wobec duchowej realizacji, śni o różnorodnych przyjemnościach zmysłowych. Podczas tego swojego snu czasami czuje się szczęśliwym, a czasami odczuwa niedolę. Człowiek pochłonięty poznawaniem własnej jaźni pozostaje zawsze obojętny wobec szczęścia i nieszczęścia materialnego. Kontynuuje on swoje czynności w realizacji duchowej, nie ulegając reakcjom materialnym