s...

jest konflikt z normami obyczajowymi, spo³eczno-moralnymi, prawnymi. (Z. S.) niedowidzenie; s³abowzrocznoœæ; defekt narz¹du wzroku charakteryzuj¹cy siê os³abieniem ostroœci wzroku (widzenia centralnego) do granic od 1/20 do 1/4. Dotyczy obu oczu. Oznacza to, ¿e ostroœæ wzroku zosta³a os³abiona przynajmniej 4-krotnie, nie wiêcej jednak ni¿ 20-krotnie. Czêsto os³abieniu ostroœci wzroku towarzysz¹ inne zaburzenia funkcji wzroku,jak: zwê¿enie pola widzenia, zaburzenia widzenia stereoskopowego (dwuocznego), zez, zaburzenia widzenia barwnego (œlepota na niektóre barwy). Przyczyny n - defekty wzroku. (T. M.) niedowidzenie po³owicze; hemianopsja; najczêœciej spowodowane uszkodzeniem pasma wzrokowego, co jest przyczyn¹ niedowidzenia po³owiczego jednoimiennego, tzn. niedowidzenie dotyczy obu lewych albo obu prawych po³ówek pola widzenia. (S. Z.- Ch.) niedow³ad; czêœciowe upoœledzenie si³y miêœnia lub grupy miêœni. (S. Z.-Ch.) niedowa³d kurczowy - niedow³ad oœrodkowy niedow³ad obwodowy; wiotki; powstaje wskutek uszkodzenia komórek ruchowych rdzenia lub nerwu obwodowego. Mo¿e dotyczyæ wybiórczo pojedynczych miêœni lub ma³ej grupy unerwianej przez jeden nerw ruchowy. Charakteryzuje siê wiotkim napiêciem, obni¿eniem lub brakiem odruchów œciêgnowych, zanikiem miêœni z odczynem zwyrodnienia elektrycznego i zmianami w zapisie emg oraz niekiedy - dr¿eniami pêczkowymi, widocznymi przez skórê. (S. Z.- Ch.) niedow³ad oœrodkowy; kurczowy; piramidowy; spastyczny; powstaje wskutek uszkodzenia drogi korowo-rdzeniowej na jej przebiegu w okolicy kory, g³êbokich struktur mózgu, pnia mózgu lub rdzenia. Obejmuje du¿e grupy miêœni unerwiane przez ró¿ne nerwy ruchowe - w jednej lub kilku koñczynach. Charakteryzuje siê wzmo¿onym spastycznie napiêciem, wygórowaniem odruchów œciêgnowych i obecnoœci¹ - odruchów patologicznych. (S. Z.-Ch.) niedow³ad piramidowy - niedow³ad oœrodkowy niedow³ad po³owiczy; hemipareza: najczêstsze nastêpstwo uszkodzenia torebki wewnêtrznej, dotycz¹cy po³owy cia³a przeciwleg³ej do uszkodzenia. Zob. te¿ bezw³ad po³owiczy. (S. Z.-Ch.) niedow³ad spastyczny - niedow³ad oœrodkowy niedowa³d wiotki - niedow³ad obwodowy niepamiêæ; amnezja; ubytki pamiêci na skutek zaburzeñ czynnoœci mózgowych. Rozró¿nia siê: n. ca³kowit¹, n. czêœciow¹, n. wsteczn¹ (niepamiêæ faktów poprzedzaj¹cych w przypadkach utraty œwiadomoœci), n. nastêpcz¹ (niepamiêæ faktów od momentu utraty œwiadomoœci). (S. Z.-Ch.) niepe³nosprawnoœæ; obni¿ony w stosunku do norm stan sprawnoœci organizmu powoduj¹cy wyraŸne ograniczenia i utrudnienia w wype³nianiu przez cz³owieka ról spo³ecznych. Mo¿e dotyczyæ funkcji fizycznych lub psychicznych albo jednych i drugich. N. jest pojêciem ogólnym, obejmuj¹cym wszystkie jej stany niezale¿nie od stopnia obni¿enia sprawnoœci i okresu jego trwania, a wiêc - n. trwa³¹ i okresow¹. W okreœleniu n. mieœci siê pojêcie - inwalidztwa jako stanu trwa³ego obni¿enia sprawnoœci organizmu w stopniu znacznym. Termin n. wypiera stopniowo termin inwalidztwo, który u¿ywany jest czêœciej w znaczeniu formalno-prawnym. Zob. te¿ osoba niepe³nosprawna (obni¿enie, ograniczenie, naruszenie sprawnoœci organizmu). (T M.) niepe³nosprawnoœæ okresowa; stan obni¿onej sprawnoœci organizmu spowodowany chorob¹ lub urazem trwaj¹cy przez pewien okres, który w wyniku odpowiednich zabiegów leczniczych i rehabilitacyjnych mo¿e wróciæ do normy. Brak takich zabiegów prowadzi z regu³y do trwa³ej niepe³nosprawnoœci i jej pog³êbienia czyli - inwalidztwa. (T. M.) niepe³nosprawnoœæ trwa³a; stan obni¿onej sprawnoœci organizmu spowodowany trwa³ym uszkodzeniem struktury (budowy) narz¹du lub jego funkcji, którego nie mo¿na zlikwidowaæ lub skorygowaæ w wyniku odpowiednich zabiegów leczniczych i rehabilitacyjnych. W tym sensie n. t. odnosi siê równie¿ do inwalidztwa. (T. M.) nietrzymanie moczu i stolca; brak kontroli nad zwieraczami pêcherza i odbytnicy, spowodowany uszkodzeniem oœrodka rdzeniowego (odcinka S1 -S4Ï), reguluj¹cego ich funkcje odruchowo lub mózgowych oœrodków, których kontroli podlega: j¹dro podkorowe, uk³ad r¹bkowy (limbiczny), p³acik przyœrodkowy kory mózgowej. Najczêstsze przyczyny uszkodzeñ: urazy i guzy rdzenia, uszkodzenia mózgu przebiegaj¹ce z niedorozwojem lub otêpieniem, stany zaburzeñ œwiadomoœci. Zob. te¿ pêcherz moczowy. (S. Z.-Ch.) niewidomi; osoby dotkniête - œlepot¹, czyli g³êbokim defektem wzroku, charakteryzuj¹cym siê ca³kowitym lub prawie ca³kowitym brakiem funkcji wzroku. Dotyczy obu oczu. N. dziel¹ siê: 1Ï) ze wzglêdu na okres powstania inwalidztwa - na niewidomych od urodzenia i ociemnia³ych; 2Ï) ze wzglêdu na stopieñ defektu wzroku - na niewidomych ca³kowitych i niewidomych z resztkami wzroku (szcz¹tkowo-widz¹cych). Zob. te¿: niedowidz¹cy; inwalida wzroku; niewidomi ze sprzê¿onym inwalidztwem. (T. M.) niewidomi ze sprzê¿onym inwalidztwem; osoby dotkniête - œlepot¹ oraz dodatkowo innymi defektami lub upoœledzeniami