To byłby dla mnie zaszczyt, gdybyś złamała mi serce.
Na "szczycie" moskiewskim Ukła- Następnie poparł "plan Jaruzelskiego" (z przemówienia 8 V 1987 r a on ynencle ^"W'10111- du Warszawskiego (7 VI 1990 r.) jego uczestnicy wypowiedzieli się za przezwyciężeniem blo- polskiego 17 VII 1987 r.) w sprawie zmniejszenia zbrojeń i zwiek a w memoran rządu kowego modelu bezpieczeństwa w Europie i zastąpieniem go przez model ogólnoeuropejski. Środkowej. Układ nadał swej doktrynie wojennej charakter ob zema zau a w Ewople Uznali za konieczną zmianę charakteru tego sojuszu i w tym celu powołali specjalną komisję, wymogów procesu KBWE po Konferencji Sztokhoimskiej Wyoowiad nny' ^ży^^W ^ d0 która w ciągu czterech miesięcy miała przygotować reorganizację Układu na okres przejściowy. realizacją amerykańsko-radzieckich porozumień w sprawie oeran ę. , zakonsekwen^ Zalecili też utrzymywanie aktywnych stosunków z NATO. Niektóre państwa miały ochotę wy- Konsultowai i uzgadniał kompromisowe stanowiska zajmowane nrzez oan^ ł T" Ją ych- . stępować z Układu Warszawskiego (zalecenie takie uchwalił np. parlament węgierski 26 VI), ale rokowań wiedeńskich 23 uczestników dwóch bloków w sorawi 1 k - aczlonkowskle w toku m większość uznała że utrudniłoby to proces europejski, a zwłaszcza rokowania wiedeńskie obej- oraz 35 państw KBWE w sprawie środków budowy zaufana i hę--1 konwenc^onalnych - mujące jednocześnie forum międzyblokowe i ponadblokowe. Jedynie NRD podpisała przed Od lata 1989 r. (w znacznym stopniu pod wpływem w^^^T \ ^rople l swoim zniknięciem protokół w sprawie opuszczenia Układu Warszawskiego (24 IX 1990 r.). Układu Warszawskiego zniknęły polemiczne akcenty pod adresem NATO z okumentów ( Blok zachodni pozostawał głównym oparciem strategii Waszyngtonu w Europie. Grupa Pla- tomiast ostrzeżenia przed ingerencją sąsiadów w sprawy wewn tr pojawiły się na- -f nowania Jądrowego NATO wyraziła poparcie dla postawy Reagana w rozmowach z Gorbaczo- Na posiedzeniu Komitetu Ministrów Spraw Zagranicznych Państw sT p0^^w państw' wem w Reykjayiku. Jednocześnie wewnątrz sojuszu rozgorzała jednak poważna dyskusja go w Warszawie (26-27 X 1989 r.) akcentowano potrzebę jednoczę - °F "^zawskie- "a temat jego nowej strategii. Odrzucano w niej radziecką propozycję całkowitego rozbrojenia kontaktów między dwoma blokami; poddano też krytyce nieskutec/nn" d""?7 p^1'12^'"11'1 atomowego i jednocześnie postulowano "dozbrojenie" konwencjonalne. Przyjęto Apel Budape- ponowano spełnianie przez Układ Warszawski przede wszy^k- l i ł zapro- szteński Układu Warszawskiego (z 11 VI) na temat rokowań w sprawie redukcji zbrojeń kon- brytyjski minister obrony aprobował w Izbie Gmin działalność TWl/w?0 tyczne)' aczkolwiek wencjonalnych na obszarze od Atlantyku po Ural (l l XII 1986 r.), na razie jednak bez kontaktów nika stabilizującego stosunki w Europie Wschodniej (18 X) ^^wskiegojako czyn- ^zy Układem Warszawskim i NATO, lecz na płaszczyźnie KBWE. Następnie Grupa Plano- Z biegiem czasu rewolucyjne wydarzenia w Euronip Sr rfk - ^A wama Jadowego zadeklarowała "dążenie do zrównoważonych i skutecznie weryfikowanych Jesieni Ludów 89, zaczęły podważać możliwość funkcionow -weJ' rf zymian0 ^"^-i1 si17bTOWC^ zarówn0 konwencjonalnych jak i jądrowych" (15 V 1987 r.). Podkreśliła sowej struktury Układu Warszawskieeo Przedni., tL nla 1 przyuatnosć rio^chcza- ^ ^ "odstraszanie od wszelkiej agresji nadal pozostaje głównym celem polityki bezpieczeń- s . siania lego procesu stworzyła "pieres trojka" "twa sojuszu". Wreszcie po obradach w Reykjayiku (l 1-12 VI 1987 r