To byłby dla mnie zaszczyt, gdybyś złamała mi serce.
Takie podejście jest poprawne, ale tylko w przypadku, gdy ruter ten nie został błędnie skonfigurowany lub został błędnie skonfigurowany, ale ma zdefiniowaną zapasową trasę statyczną. W obu przypadkach, jeśli pozwolę, aby mój ruter rozgłaszał trasę zapasową, to spowoduję zmianę zapisu o zapasowej trasie statycznej w ruterze kolejnego przeskoku na rozgłaszaną trasę lub rozgłoszę lepszą miarę trasy generowanej przez uaktualnienie dynamicznego rutowania, co spowoduje, że ruter założy, iż pierwszy ruter jest lepszą trasą do sieci. W każdym z opisanych przypadków utworzę pętlę rutowania i utracę kontrolę nad ruterem. Wniosek jest więc taki, że nie należy rozgłaszać zapasowych tras statycznych za pomocą dynamicznego protokołu rutowania. Jeśli kilka ruterów wymaga skonfigurowania zapasowej trasy statycznej, należy każdą z nich skonfigurować oddzielnie na tych ruterach. Jeśli chcesz propagować trasy statyczne, które nie są zapasowymi, i jednocześnie używać zapasowych tras statycznych, konieczne będzie zastosowanie mechanizmu filtrowania rozgłaszanych tras. Filtrowanie tras zostanie krótko opisane w dalszej części książki. RIP router rip network 172.1 6.0.0 network 172.17.0.0 network192.168.100.0 !setthe administrative distance onmystatic routetobehigher than !RIPiproute 172.16.10.0 255.255.255.0 1 72.1 6.1 .5 130 155 Zapasowe trasy statyczne OSPF router ospf 1 network 0.0.0.0 255.255.255.255 area 0 ! set the administrative distance onmystatic route tobehigherthan ! OSPF proute 172.16.10.0 255.255.255.0 172.16.1.5 120 EIGRP router eigrp 1 network 172.16.0.0 network 172.17.0.0 network 192.168.100 ! set the administrative distance on mystatic route tobe higher than l EIGRPiproute 172.16.10.0 255.255.255.0 172.16.1.5 100 Wykorzystanie zapasowych tras statycznych do obsługi zapasowych łączy zestawianych na żądanie Jednym z najczęstszych sposobów wykorzystania zapasowych tras statycznych jest obsługa zestawianych na żądanie łączy zapasowych, które uruchamiane są automatycznie po wystąpieniu awarii łącza podstawowego i przerywane, kiedy łącze zacznie znowu pracować. System Cisco IOS ma wbudowany mechanizm obsługujący zestawiane na żądanie łącza zapasowe, przyłączone do tego samego rutera co łącze podstawowe. W przypadku użytkowników sprzętu Cisco jest to lepsze rozwiązanie, ponieważ wymaga tylko minimalnych zmian rutowania w sieci i jest stosunkowo łatwe do skonfigurowania. Poza tym jest dobrze opisane w dokumentacji systemu IOS, nie będziemy go więc tu omawiali. Nie zawsze jednak możliwe jest zestawienie zapasowego łącza na tym samym ruterze, na którym pracuje łącze podstawowe, zwłaszcza jeśli w sieci pracują dziesiątki łączy podstawowych, a zapasowych łączy zestawianych na żądanie chcemy mieć tylko kilka. W takim przypadku pomocna jest zapasowa trasa statyczna. Zastanówmy się nad konfiguracją sieci, która ma dołączonych kilka łączy WAN do różnych ruterów. Jako administrator takiej sieci chciałbyś mieć pewność, że w przypadku wystąpienia awarii któregokolwiek z tych łączy nadal możliwe będzie przekazywanie ważnych informacji do danego miejsca, nawet jeśli podstawowe łącza prowadzące do tego miejsca nie funkcjonują. Chcesz mieć również pewność, że będziesz mógł się dostać do odległego rutera za pośrednictwem sieci, nawet w czasie takiej awarii. W związku z koniecznością ograniczenia kosztów systemu łączy zapasowych jesteś w stanie zaakceptować rozwiązanie, które zapewnia pracę tylko jednego zapasowego łącza w danym momencie, tzn. jeśli równocześnie uszkodzone zostaną dwa łącza jedno z miejsc pozostanie odcięte, a drugie będzie dołączone do sieci za pośrednictwem łącza zestawionego na żądanie. Kiedy przestaną Cię obowiązywać ograniczenia budżetowe, chcesz mieć możliwość dodania większej liczby łączy zapasowych, ale nie stanie się to na pewno w tym roku. 156 Rozdział 6: Konfiguracja protokołu rutowania Opisana sytuacja pokazana została na rysunku 6-3. W warunkach normalnej pracy dane przesyłane są stałymi łączami WAN, a w momencie wystąpienia uszkodzenia chcesz, by Ruter3 zatelefonował do odległego miejsca i zestawił łącze, po którym możliwe będzie przesyłanie części danych. Jaka więc będzie kolejność Twoich działań? Najpierw musisz wyposażyć każde z odległych miejsc w jakieś zestawiane na żądanie łącze WAN. Nie jest przy tym ważne, czy łącze to będzie realizowane przez asynchroniczny interfejs szeregowy i analogowy modem, przez interfejs ISDN, czy też przełączany synchroniczny interfejs szeregowy. Założymy w tym przykładzie, że najłatwiej jest używać analogowych modemów i wielofunkcyjnych asynchronicznych portów szeregowych znajdujących się w każdym z ruterów. Konieczne jest więc wyposażenie rutera znajdującego się w centrali w taki sam analogowy modem dołączony do asynchronicznego portu szeregowego tego rutera. Każdy ruter na pewno ma taki port. Ruter, tącze LAN Sfate łącz» WAN Zapasowe łącze zostawione na żądanie Modem Rysunek 6-3: Wykorzystanie modemów do tworzenia zapasowych łączy dla sieci WAN Teraz jesteś gotów do skonfigurowania swoich ruterów tak, aby obsługiwały zestawiane łącze zapasowe. Ponieważ jedyną różnicą w konfiguracji każdego z odległych ruterów jest używany przez nie adres IP, przedstawię tylko jeden przykład konfiguracji takiego rutera: ! this dial-up link will be used asabackuponly interface async 2 ipaddress 172.16.200.2 255.255.255.0 ! limit traffic onthis link toavoid swampingitwith ournorma! load ip access-group 1 01 dialer in-band 157 Zapasowe trasy statyczne dialer-group 1 ! mapthe central site IP address to its phone nutnber dialer map ip 172.16.200.1 5551000i ! a l low traffic to the network management station and to the order !entry subnet sothat business can continue access-list 101 permit ip 0.0.0.0 255.255.255.255 172.16.100.97 0.0.0.0 access-list 101 permit ip 0.0.0.0 255.255.255.255 172.16.131.0 0.0.0.255 ! dialer-list 1 list 101 i ! mąkę surę this route to the central site has a high administratiye ! distance so itis only used as a backup ip route 0.0.0.0 0.0.0.0 172.15.200.1 250 : W konfiguracji tej kazałem ruterowi uaktywnić asynchroniczny interfejs o nazwie async 1, którego adres IP to 1 7 2.1 6.2 0 0.2 z maską o długości 24 bitów. Twoją pierwszą reakcją może być stwierdzenie: „24 bity na łącze punkt-punkt! Co za marnotrawstwo!". Musisz mi jednak tym razem zaufać