- Nie...

To byłby dla mnie zaszczyt, gdybyś złamała mi serce.

Bowiem je�li uderzysz na nich, nie b�d� kry� si� przed ich gniewem, lecz stan� przy tobie z obna�onym mieczem. Skoro bogowie tak postanowili, umrzemy tu obaj. - A ona wraz z nami? - A ona wraz z nami - powt�rzy� jak echo Bia�ow�osy. Zamilkli. - A gdyby�my udali si� do ksi�cia? - Bia�ow�osy my�la� gor�czkowo. - �pi on z Perilawosem w osobnej izbie. Zbud�my ich! - I c� nam pomog�? B�dzie odwodzi� mnie od czy- n�w rozpaczliwych, gdy� ufa mi, potrzebny mu jestem' i pragnie, abym poprowadzi� okr�t jego ku celowi wypra- wy, kt�r� przedsi�wzi��. Lecz czy odda �ywot sw�j i swe- go ukochanego syna dla mej zachcianki, gdy� tak to os�dzi? - Zwi�zani s� z nami wielk� przysi�g�... - rzek� Bia�o- w�osy z uporem. - A Perila- wos wielk� ma dusz�, cho� nie s�dzi�em tak pocz�tko- wo. Je�li on rzeknie, �e sta- nie przy nas i zginie wraz z nami, ksi�� uczyni wszyst- ko, aby�my przemoc� po- rwali st�d ow� dziewczyn�. - To prawda, lecz nawet gdyby�my zwyci�yli ich, czy nie przemieni si� mi�o�� jej ku mnie w nienawi�� i wstr�t, gdy ujrzy, �e na czele naszych ludzi uderzam ' na ojca jej, braci i lud ca�y, morduj�c ich? Bo je�li my ich nie zabijemy, oni uczyni� to z nami. - C� wi�c pragniesz uczyni�? Je�li nie oddadz� ci jej po dobremu, a nie mo�e- my odebra� jej si��, c� in- nego nam pozostaje? Zamilkli znowu. - Podst�p... - rzek� Bia- �ow�osy. - Podst�p? - Zapyta�em ci�, c� uczynimy, gdy ani po dobro- ci, ani przemoc� nie mo�emy jej porwa�? Nie odrzek�e� mi nic. Wi�c sam sobie od- par�em: podst�p. - Jaki podst�p? � Nie wiem...�Bia�ow�o- sy w ciemno�ci potrz�sn�� g�ow� ze zniech�ceniem. - Lecz je�li mamy tu zgin�� i nie uratowa� ani jej, ani siebie, by� mo�e jest spos�b... Czy pragn� j� zabi� i cia�o pu�ci� z biegiem rzeki? - Nie. Ojciec jej rzek�, �e zwi�zan� i �yw� z�o�� j� do �odzi obci��onej kamieniami, w kt�rej wywierc� otwory, tak aby rzeka zabra�a j� z sob� i zatopi�a z wolna. - Zapewne otwory owe nie mog� by� zbyt wielkie, gdy� obci��ona ��d� zaton�aby tu� przy brzegu... - rzek� cicho Bia�ow�osy. - Tak i ja s�dz�. Ma ona zabra� z sob� zim� i sp�yn�� z ni� w dal, aby uczyni� miejsce wio�nie. - C�, gdyby�my ukryli si� w innej �odzi w�r�d trzcin i czekali na ni�, a gdy nadp�ynie wyratowali j� i ukryt� przewie�li ow� �odzi� na okr�t? - A je�li inne �odzie b�d� jej z dala towarzyszy�y czekaj�c, a� nurty j� poch�on�? Nie pyta�em kr�la o to, lecz mo�e tak by�, bowiem zakr�t rzeki jest w pobli�u i z pewno�ci� nie b�d� chcieli straci� ofiary z oczu, lecz pop�yn� za ni� czekaj�c, a� stanie si� to, co ma si� sta�. - To prawda... � rzek� Bia�ow�osy. Znowu zamilkli. - Nie... - rzek� Terteus z rozpacz�. - Nic nie uratuje jej ani mnie! A je�li rzuc� si� na nich sam z mieczem w d�oni, powstrzymaj si� i nie stawaj przy mnie. Po c� i ty masz traci� m�ode �ycie, skoro rzecz ta ciebie nie dotyczy i pomoc twa na nic si� nie zda, a przyniesie ci jedynie zgub�? Bia�ow�osy zdawa� si� nie s�ucha� jego s��w. - Tertensie! - rzek� nagle i chwyci� go za rami�. - M�wi� mi o tym Harmostajos zim�, gdy siedzieli�my bezczynnie w owej osadzie gaw�dz�c i opowiadaj�c to, co�my widzieli i prze�yli wa��saj�c si� po �wiecie! Opo- wiada� mi, jak podkrada� si� wraz z innymi towarzyszami do stoj�cych przy brzegu w Amnizos okr�t�w kupieckich, 27 gdy by� ch�opcem, aby wspi�� si� na pok�ad i ukra�� co�, gdy inni odwracali uwag� stra�y! Ja tak�e bawi�em si� nieraz, gdy by�em dzieci�ciem, a nauczy� mnie tego ojciec m�j! - C� pragniesz rzec?! M�w! � Terteus chwyci� go za rami� i pocz�� nim potrz�sa�. - Pu��! Czy pragniesz mnie zabi�, nim przemy�l� to! Wstrzymaj si� na chwil�, a odpowiem ci! Nie wiem jeszcze bowiem, jak mo�na by�oby rzecz ow� uczyni�... cho� wymy�li�em ju�, jak zbli�y� si� niespostrze�enie do �odzi, w kt�rej po�egluje twoja mi�a! Terteus pu�ci� go, lecz pochyli� si� w mroku i dotykaj�c niemal jego twarzy, szepn�� chrapliwie: - M�w! I w�wczas Bia�ow�osy rzek� mu, co mia� na my�li. - Lecz nie wiem, co p�niej mo�na uczyni�, aby j� ocali�? - doda�. - Bowiem rzecz sama nie sprawi ani jemu, ani mnie wielkiej trudno�ci. Terteus milcza� przez chwil�. Milczeli obaj. Nagle m�ody �eglarz wyprostowa� si� i wzni�s� r�ce ku ciemnemu niebu. - Wiem! - rzek� cicho. I rzek� Bia�ow�osemu, co my�li p�niej uczyni�. - A reszt� pozostawcie mnie! � doko�czy�. � Je�li bogowie, kt�rzy zes�ali na mnie t� dziwn� omdla�o�� serca na jej widok, nie uczynili tego, aby mnie zgubi�, wiem, co uczyni�! Id�my do Harmostajosa, a wierz�, �e nie ul�knie si� on i zgodzi z naszym zamiarem. Weseli niemal, cho� nadchodz�cy ranek m�g� przy- nie�� im kl�sk� i zgub�, je�li sprawy nie u�o�� si� tak, jak tego pragn�li, ruszyli ku ciemniej�cemu w oddali kszta�- towi okr�tu, u�pionego na cicho szumi�cej rzece. Lecz byli lud�mi gotowymi do ka�dego, najbardziej szale�cze- go czynu, a gdy raz postanowili, spad� z serc ich gniot�cy ci�ar. Przysz�o�� by�a w r�ku bog�w. 28 Na d�ugo, nim przed�wit pocz�� wy�ania� z mrok�w nocy chaty i drzewa, mieszka�cy wsi powstali ze swych pos�a�. A uczynili to tak�e �eglarze za�ogi Angelosa, cho� wstawali kln�c i narzekaj�c na los nie daj�cy im za�y� do woli odpoczynku. Lud zbiera� si� przy nadbrze�u w miejscu, gdzie le�a�y wyci�gni�te na brzeg �odzie, otaczaj�c z dala szerokim koliskiem jedn� z nich. Gdy nadszed� pierwszy brzask, wyst�pili z t�umu czte- rej dojrzali m�owie i uczyniwszy na dnie �odzi kilka niewielkich otwor�w naostrzonym krzemieniem pocz�li przenosi� z przygotowanego uprzednio kopczyka bia�e kamienie, kt�rych wiele le�a�o nad rzek�. U�o�yli je na dnie �odzi r�wno, bacz�c, by jej nie przeci��y�, gdy� w�wczas spe�nienie ofiary po��czone by�oby ze z�� wr�- b�, m�wi�c�, �e zima nie odesz�a daleko, lecz powr�ci pr�dzej ni� winna powr�ci�, nios�c z sob� d�u�sze i wi�- ksze mrozy. Gdy uczynili to, cofn�li si� w t�um, lecz stali zbici w gromadk�, nie rozchodz�c si�, bowiem tego ranka pozostawa�a im jeszcze jedna wsp�lna praca. Wraz z kr�- lem mieli zepchn�� d� na wod�, silnie, dziobem ku bliskiemu nurtowi, kt�ry pochwyci j� i nieuchronnie porwie z sob�. Gdyby uczynili to niewprawnie i ��d� okr�ci�aby si� i pop�yn�a dziobem ku ty�owi, nim dotar- �aby do nurtu, to tak�e by�oby z�� wr�b�, cho� nim nieszcz�cie nie spadnie, nie mo�na przewidzie�, jak b�g zechce objawi� sw�j gniew. T�um r�s� i czyni�o si� coraz widniej

- Nie...

To byłby dla mnie zaszczyt, gdybyś złamała mi serce.

Search

Odnośniki