To byłby dla mnie zaszczyt, gdybyś złamała mi serce.
Płetwy piersiowe z 12-14, j B odbytowa również z 10 promieniami. Przednia grzbietowa z 9-10, odbytowa z 9-11 promie-krawędź wysokiej, wąskiej płetwy grzbietowej niami. Zęby gardłowe jednoszeregowe 4-4[5]. wypukła. Zęby gardłowe jednoszeregowe 6-5. Ubarwienie: grzbiet ciemny o zielonkawym Ubarwienie: grzbiet ciemny, oliwkowozielony i niebieskawym, metalicznym połysku, boki ja-o niebieskawym, metalicznym połysku, boki sne, srebrzyste z ciemnobrązową, podłużną srebrzyste z ciemną, podłużną smugą ciągną- smugą ciągnącą się od tylnej krawędzi oka do cą się od pokrywy skrzelowej do nasady płet- nasady płetwy ogonowej, rozszerzającą się na I wy ogonowej, brzuch białawy, w porze tarła trzonie ogonowym w większą plamę, która | opalizujący czerwonawo. Długość: 13-15, ma- może przechodzić na płetwę ogonową, brzuch I ksymalnie do 20 cm. żółtawobiały. Długość: 12-15, do 18 cm. Występowanie: dorzecza Duero, Gwadiany Występowanie: zlewisko Morza Egejskiego i Gwadalkiwiru na Półwyspie Iberyskim. (dorzecze Wardaru, jez. Dojran w Macedonii). Środowisko: wody stojące i wolno płynące. Środowisko: wody stojące i wolno płynące. Tryb życia: stadna ryba przebywająca głównie Tryb życia: p. macedońska przebywa zazwy-w przydennych warstwach wody; jej tryb ży- czaj w licznych stadach na obficie zarośnięcia, podobnie jak biologia p. alpejskiej jazio- tych roślinnością płyciznach przybrzeżnych, watej, jest poznany bardzo słabo. Rozród: dojrzałe płciowo płocie zbierają się bar-Rozród: dojrzałe płciowo płocie gromadzą się dzo licznymi stadami w kwietniu i maju na tarlis-w kwietniu i maju na tarto w pobliżu brzegów; kach, przy czym samce gromadzą się tam kilka trą się stadami w płytkich, zarośniętych roślin- dni wcześniej niż samice. Po przybyciu samic nością miejscach. Kleiste jaja, jak również zaczynają się gwałtownie przebiegające zaloty, wylęgające się larwy, osiadają na roślinach również składanie ikry odbywa się z towarzysze-wodnych. Po 2-5-dniowym okresie bezruchu niem głośnych plusków. Kleiste jaja średnicy ok. larwy zaczynają aktywnie pływać i zdobywać milimetra osiadają na roślinach wodnych, zato-pokarm w postaci zoo- i fitoplanktonu. Wraz pionych korzeniach i kamieniach. Rozwój zarod-z wiekiem zaczynają stopniowo przenosić się ków trwa 4-10 dni, zależnie od temperatury wo-w coraz głębsze warstwy wody. dy. Po trwającym 2-5 dni okresie spoczynku Pokarm: drobne bezkręgowce żyjące przy larwy zaczynają odżywiać się planktonem, dnie, takie jak skąposzczety i larwy owadów. Pokarm: plankton, skąposzczety, drobne skorupiaki i ich larwy, owady. 64 Wyrozub (Rutilus frisii] Wygląd: długie ciało o grubej głowie z szerokim czołem, zaokrąglonym pyskiem, małym, nieco ukośnym otworem gębowym i grubymi wargami. Duże łuski koliste (cykloidalne), 60-65[6] wzdłuż linii bocznej. Płetwy piersiowe z 10-11, grzbietowa z 12-13, odbytowa z 13, ogonowa z 19 promieniami. Zęby gardłowe jednoszerego-we 6[5]-5. Ubarwienie: grzbiet czarnobrązowy z zielonkawym połyskiem, boki jaśniejsze, srebrzyste z ołowianym połyskiem, brzuch białawy. Płetwy grzbietowa, ogonowa i piersiowe szare, płetwy brzuszne i odbytowa żółtawe do pomarańczowych, odbytowa niekiedy podczerwieniona. Długość: 60-90 cm, masa ciała 9-10 kg. Występowanie i środowisko: podgatunek nominotypowy (/?. /. frisii] jest rybą wędrowną żyjącą w słonawych wodach limanów pn.--zach. części Morza Czarnego. Wyrozub ciągnie na tarło w górę Dniestru, Bugu, Dniepru, Donu, Rioni i Batumu. W kilku jeziorach i wpływających do nich lub wypływających z nich rzekach w górnej części dorzecza Dunaju w Bawarii (jez. Chiem) i Austrii (jeziora Traun, Atter i Mond) żyje bialopiór* (/?. f. meidingeri) (na ilustracji obok). Jest on nieco mniejszy osiągając 40-60[-70] cm długości i ma płetwy brzuszne i odbytową jasnoczerwonawe. Dwa inne podgatunki wyrozuba to: R. f. velecensis występujący we wsch. Bułgarii i kutum - (/?. /. kutum) z pd. części Morza Kaspijskiego. Tryb życia: wyrozub jest rybą głębokowodną, trzymającą się zwykle z dala od brzegów. Rozród: tarło w rzekach - wyrozub lll-IV, bia-łopiór IV-V. Pokarm: niewielkie bezkręgowce. Kalandino* (Rutilus alburnoides) Wygląd: ciało smukłe, wydłużone; bocznie spłaszczona głowa o spiczastym pysku z małym, ukośnie ku górze skierowanym otworem gębowym. Duże łuski koliste, 39-46 wzdłuż linii bocznej. Płetwy piersiowe z 17-18, grzbietowa z 10, odbytowa z 10-12 promieniami. Przednia krawędź wysokiej, wąskiej płetwy grzbietowej wypukła. Zęby gardłowe jednoszeregowe 5-5. Ubarwienie: grzbiet ciemny, zielonkawy o niebieskawym, metalicznym połysku, pokrywy skrzelowe i boki ciała srebrzyste, górna część pokrywy skrzelowej i żuchwa czarne, brzuch białawy; wszystkie płetwy bezbarwne, przezroczyste. Wzdłuż boków powyżej linii bocznej ciągnie się szeroka, ciemna smuga. Długość: 10-12, maksymalnie 15 cm. Występowanie: dorzecza Duero, Gwadiany i Gwadalkiwiru na Półwyspie Iberyjskim. W greckiej rzece Langados występuje podgatunek R. a. hellenicus. Środowisko: wody stojące i wolno płynące. Tryb życia: ten osiągający niewielkie wymiary ciała gatunek płoci przebywa w spokojnych strefach wody; tworzy nieduże stada pływające przeważnie w przypowierzchniowych warstwach wody. Rozród: tarło w kwietniu i maju; trze się stadami między roślinnością wodną na przybrzeżnych płyciznach. Dopiero po 2-5-dniowym okresie bezruchu larwy zaczynają aktywnie pływać wśród roślin