To byłby dla mnie zaszczyt, gdybyś złamała mi serce.

Adulis 14 jest oddalona od Aksumis, powiada Nonnosos, o piętnaście dni drogi. W czasie podróży Nonnososa i jego orszaku miało miejsce zadziwiające widowisko koło Aue 15 (Aue leży w połowie drogi między Aksumis i Adulis). Pojawiło się niemałe, liczące prawie pięć tysięcy, stado słoni. Słonie przeszły przez wielką równinę [3 a] i żadnemu tubylcowi nie było łatwo się do nich zbliżyć i przepędzić je z pastwiska. Takie oto widowisko przeżyli oni w czasie podróży. Trzeba też powiedzieć o klimacie, jak się stopniowo zmienia między miastami Aue i Aksumis. Jest on zupełnie różny w zimie ł w lecie. Kiedy Słońce znajduje się w znakach Raka, Lwa i Panny, klimat aż do Aue jest taki sam, jak u nas. Panuje niepodzielnie lato, trwa okres suszy. Począwszy od Aue w kierunku Aksumis i w całej pozostałej Etiopii jest surowa zima, nie sroży się jednak przez cały dzień, wszędzie zaczyna się od południa. Powietrze zasnu-wa się chmurami i zalewa ziemię gwałtownymi deszczami. Wówczas właśnie przybiera także Nil, rozlewa się i zamienia Egipt w morze nawadniając ziemię. Gdy Słońce minie znaki Koziorożca, Wodnika i Ryb, dzieje się odwrotnie. Klimat u Adulitów aż po Aue zalewa krainę deszczami, a ludzie, którzy mieszkają między Aue i Aksumis, jak i w pozostałej Etiopii, mają lato; ziemia roztacza przed nimi swoje uroki. Nonnosos odpłynął z Farsany 16 i przybył do wyspy położonej na krańcach archipelagu. Tam zdarzyło się mu coś takiego, że nawet samo opowiadanie o tym wydaje się zadziwiające. Zastał bowiem jakieś istoty o kształcie i wyglądzie ludzkim, maleńkie i porośnięte na całym ciele gęstym włosem. Za mężczyznami szły kobiety zupełnie do nich podobne i dzieci mniejsze od mężczyzn. Wszyscy byli nadzy, jedynie wąskie paseczki ze skóry osłaniały dorosłym ich cechy płciowe, tak mężczyznom jak i kobietom. Nie zachowywali się ani wrogo, ani dziko, posiadali głos ludzki, lecz mówili językiem całkiem niezrozumiałym dla wszystkich ich sąsiadów, a tym bardziej dla towarzyszy 12 Fenikon (Phoinikón kótne) - bliżej nie zlokalizowana miejscowość w Arabii (por. Cod. 250); por. R.E.. t. XX (1941), koi. 382-388. 13 Góry Taureńskie (Tauros, Taurena are) w Azji Mniejszej. 14 Adulis (dziś. Zula) - miasto nad Zatoką Arabskaj por. R.E.. 1.1 (1894), koi. 431. 15 Aue (Aue, dziś. Jeha); por. R.E.. t. II (1896), koi 2263. 16 Farsana (Pharsan) - nazwa jakiejś wyspy w Zatoce Arabskiej. Nonnososa. Żywili się skorupiakami i rybami wyrzucanymi przez morze na brzeg wyspy. Nie mieli w sobie zuchwałości, wręcz przeciwnie, patrząc na nas, ludzi, stali onieśmieleni tak, jak my stajemy zdziwieni na widok wielkich dzikich zwierząt. Przeczytaliśmy dzieło Teodora Antiocheńczyka 1 Za Bazylim przeciw Euno-miuszowi w 25 księgach2. Autor nie jest błyskotliwy w stylu, lecz [3b] co do myśli i argumentacji jest bardzo zwięzły i daje bogactwo znakomitych świadectw wziętych z Pisma Świętego. Niemal słowo po słowie obala argumenty Eunomiusza. Za pomocą licznych dowodów ukazuje jego nieznajomość nauk świeckich, a jeszcze bardziej naszej teologii. Autorem tego dzieła jest, sądzę, ten, który był biskupem Mopsuestii. Jednocześnie przeczytaliśmy Za Bazylim przeciw Eunomiuszowi Sofroniu-sza \ Autor jest dużo bardziej zrozumiały niż Teodor i dużo bardziej ścisły. Nie krytykuje wszystkich pism Eunomiusza, lecz nęka i obala swą przekonującą argumentacją wszystkie te punkty, które wydają się najważniejsze i zasadnicze w herezji Eunomłusza. Posługuje się stylem lapidarnym, zdania jego są na ogół zwarte, nie wycyzelowane, urywane, jednak nie bez wdzięku; sama argumentacja logiczna już stanowi ozdobę. o Przeczytaliśmy również Za Bazylim przeciw Eunomiuszowi Grzegorza z Nyssy \ Co do stylu jest on znakomity, jak każdy retor, sprawia przy- 1 Teodor Antiocheńczyk (ok. 259-428) - biskup Mopsuestii, wybitny egzegeta Pisma Świętego. Dzieło jego nie zachowało się (fragmenty wyd. PG, XLVI). Jest Teodor również autorem dzieł omawianych w Cod. 38, 81; por. SWP, s. 368-370. 2 Chodzi tu o Bazylego Wielkiego (329-379) - biskupa Cezarei Kapadockiej zwalczającego herezję ariańską, brata Grzegorza z Nyssy, oraz o Eunomiusza - biskupa Cyzyku w 360 r. (zm. 393 r