To byłby dla mnie zaszczyt, gdybyś złamała mi serce.
Kanclerz dopiero po latach dorobił się beneficjum w Sandomierzu (KDM, II, 458, r. 1260: "dominus Fulco can-cellarius curie et custos Sandomiriensis") i - jak widać z zestawień chronologicznych - przeżył dziekana. Łączeniu kanclerza i dziekana w jedną osobę sprzeciwia się również lista świadków dokumentu Bolesława Wstydliwego z r. 1249 (KDP, I, 35) wymieniająca i kanclerza Pełkę, i dziekana Pełkę. 149 KL)p( I, 40; treść tego dokumentu zanalizował bardzo dokładnie R. Gródecki, Dzieje..., s. 27-31; por. również J. Wyrozumski, Gospodarka solna... s. 57. iść Koroboracja i lista świadków dokumentu Reg. nr 48 odnosi się do zatwierdzenia dyplomu na wiecu w Beszowej. 151 Por. również K. Maleczyński, Studia nad dokumentem..., s. 212. 152 Reg nr 50: "In cuius rei perpetuam memoriam presentem paginam nostri sigilli autentici appensione per manum Twardoslay nostre curie subcancellarii duximus roborandam"; Reg. nr 53: "In cuius rei testimonium presentem paginam scribi et nostri sigilli appensione fecimus communiri". 153 Reg. nr 50: "ad omnipotentis dei gloriam et honorem et beate Marie ma-tris sue virginis gloriose sanctorumque martirum Wenczeslay et Stanislay pontificis Cracoviensis ecclesie patronorum et in remissionem omnium nostrorum peccaminum, 70 Nieco zbliżonym dyktatem charakteryzuje się także dokument księcia Bolesława, wystawiony dla katedry na wiecu w Sandomierzu w dniu 11 czerwca 1258 (Reg. nr 49), chociaż nie posiada ani inwokacji, ani arengi. Z dokumentem Reg. nr 50 łączy się jednak poprzez koroborację "Et ut [...] presentem cartam nostri sigilli autentici appensione per ma-num Twardoslai nostre curie subcancellarii, duximus roborandam", a z dyplomem Reg. nr 53 poprzez zwrot: "Quod nos animo deuoto recognosci-mus omnes libertates ecclesie Cracoviensis, villis et hominibus eius con-cessas, et promittimus firmiter, quod tarn a nobis, quam a nostris succes-soribus auctore deo perpetuo inviolate servabuntur, prout in privilegiis ipsius super hiis confectis sunt expresse". Dyktat tych trzech dokumentów jest zasadniczo różny od ustalonego dotychczas dyktatu katedralnego, należy go zatem poszukać po stronie wystawcy. Stylistycznie i formularzowo omawiane dokumenty są najbardziej zbliżone do dwóch dyplomów Bolesława Wstydliwego wystawionych dla sołtysa Henryka 154 oraz klasztoru Cystersów w Henrykowie 155 w latach (odpowiednio) 1244 i 1268. Dokument Reg. nr 49 łączy z dyplomem z r. 1244 brak inwokacji, posiadanie salutacji, a także nieco zbliżonej promulgacji156, właściwej również dla dokumentu z r. 1268 157. Z kolei dokumenty Reg. nr 50 i 53 łączą się z dyplomem z r. 1244 poprzez charakterystyczną formułę da-tacji "Actum et datum [...] anno domini", a z dokumentem z r. 1268 poprzez inwokację "In nomine domini amen", z obydwoma zaś poprzez posiadanie arengi. Ponadto dla dokumentów z r. 1244 i 1268 oraz Reg. nr 50 i 53 właściwe jest również umieszczenie przy końcu dyspozycji zwolnień dodatkowych, którym poprzez odpowiednią stylizację nadano charakter przejawów specjalnej łaski książęcej. Do dyktatu wystawcy należy także zaliczyć dokument Bolesława Wsty- necnon precum venerabilis patris nostri domini Prandote Cracoviensis ecclesie antistis intuitu, eidem ecclesie cathedrali [...] et aliis [...] ecclesiis in nostro dominio constitutis hanc concedimus libertatem"; Reg. nr 53: "ad honorem omnipotentis dei ac ob reverenciam sanctorum Wenceslai et Stanislai martirum, necnon merito-rum et precum interventu venerabilis patris domini Prandothe ecclesie Cracoviensis episcopi omnibus villis [...] eiusdem cathedralis ecclesie ac aliarum ecclesiarum, que in nostro dominio consistunt [...] omnimodam generaliter dedissemus libertatem, sicut in privilegio super hoc confecto plenius continetur". 154 KDM, II, 425. 165 KM, 31. 156 Reg. nr 49: "Ad vestram noticiam volumus pervenire"; KDM, II, 425: "ad universorum tam presencium quam futurorum noticiam tenore presencium pervenire volumus". 157 KM, 31: "ad universorum, presentium et futurorum, notitiam volumus pervenire". 71 dliwego, wystawiony dla biskupa Prandoty w r. 1253 (Reg. nr 45). Jego formularz jest bowiem właściwy dla innego dyplomu tegoż księcia, wystawionego w r. 1255 dla klasztoru Bożogrobców w Miechowie 158. Oba dokumenty charakteryzują się identyczną inwokacją ("In nomine domini amen"), a podobną promulgacją 159, arengą 16°, koroboracją 161 i formułą świadków 162. Najprawdopodobniej zresztą koncept dokumentu Reg. nr 45 ułożył Twardosław, od r. 1256 podkanclerzy Bolesława Wstydliwego 163, a w dyplomie miechowskim figurujący jeszcze jako kleryk, ,,qui hoc instrumentum scripsit"; tenże zaś dokument został już w literaturze zaliczony do jego dyktatu 164. Z pozostałych do analizy dyplomatycznej jeszcze trzech dokumentów katedralnych, Reg