To byłby dla mnie zaszczyt, gdybyś złamała mi serce.

Inną grupę jąder specyficznych tworzą jądra kojarzeniowe wzgórza, połączone z polami kojarzeniowymi kory. Drugą grupę tworzą jądra niespecyficzne, których włókna dochodzą do rozległych obszarów kory i układu limbicznego. Do jąder niespecyficznych zalicza się jądra śródblaszkowe, jądra istoty szarej środkowej oraz jądro siatkowate. Włókna wzgórzowo-korowe i korowo-wzgórzowe, łączące większośŹ jąder wzgórza z korą mózgu, tworzą promienistości wzgórzowe przednie, środkowe, tylne i dolne (radiationes thalamicae anteriores, centrales, posteriores, inferiores). Promienistości te biegną przeważnie przez torebkę wewnętrzną. Inne jądra mają rozległe połączenia z różnymi obszarami układu limbicznego, prążkowia, tworu siatkowatego i móżdżku, i należą do różnorodnych układów czynnościowych. Tak więc wzgórze pełni nie tylko rolę "stacji przekaźnikowej" dla impulsów czuciowych, ale również spełnia ważne czynności integracyjne. Uszkodzenia w obrębie wzgórza mogą powodowaŹ zaburzenie czucia powierzchniowego i głębokiego, któremu często towarzyszą samoistne, silne bóle, zaburzenia afektu, np. przymusowy śmiech lub płacz oraz patologiczne ruchy mimowolne. Budowa wewnętrzna podwzgórza W skład podwzgórza wchodzą wcześniej wymienione twory, widoczne na powierzchni brzusznej międzymózgowia oraz istota szara, pokrywająca dno i ściany boczne komory trzeciej do wysokości bruzd podwzgórzowych. Podwzgórze od góry zrasta się ze wzgórzem, w części przedniej przechodzi w pole przedwzrokowe, w tylnej łączy się z nakrywką konarów. Z boku leży niskowzgórze i torebka wewnętrzna. W podwzgórzu, odpowiednio do tworów widocznych na powierzchni brzusznej, wyróżnia się trzy części: suteczkową, guzową i wzrokową. W każdej z tych części są położone jądra podwzgórza. W części suteczkowej znajdują się jądra suteczkowe przyśrodkowe i boczne (nuclei corporis mamillaris medialis et lateralis). Do jąder tych od strony przednio bocznej wnikają włókna sklepienia. Cz꜏ środkową tworzą jądra położone w obrębie guza popielatego, które układają się pionowo. Są to: 1) jądro lejka (nucleus infundibuli), 2) jądro brzuszno-przyśrodkowe (nucleus ventromedialis), 3) jądro grzbietowo-przyśrodkowe (nucleus dorsomedialis) i jądra guza (nuclei tuberales). Grupa przednia jąder podwzgórza znajduje się w części wzrokowej. Występują tu między innymi dwa jądra neurosekrecyjne, wysyłające aksony do tylnego płata przysadki: jądro nadwzrokowe (nucleus supraopticus), położone nad skrzyżowaniem wzrokowym oraz jądro przykomorowe (nucleus paraventricularis), leżące w ścianie komory trzeciej. W jądrach tych są produkowane hormony: wazopresyna (jądro nadwzrokowe) i oksytocyna (jądro przykomorowe), które są transportowane w formie nieaktywnej aksonami do przysadki. Niewielkich rozmiarów podwzgórze jest strukturą o zasadniczym znaczeniu. Posiada liczne połączenia z układem limbicznym, wzgórzem i tworem siatkowatym pnia mózgu. Jest ważnym ośrodkiem integracji czynności wegetatywnych: cz꜏ przednia to ośrodki przywspółczulne, natomiast środkowa i tylna - ośrodki współczulne. Znajdują się tu ośrodki termoregulacyjne, chroniące organizm przed przegrzaniem lub nadmiernym oziębieniem. Inne ośrodki kierują pobieraniem pokarmu i wody (ośrodek głodu lub łaknienia, ośrodek nasycenia, ośrodek pragnienia). Podwzgórze wpływa również na czynności płciowe, regulując podstawowe elementy popędu płciowego. Z podwzgórzem i układem limbicznym są związane stany emocjonalne człowieka, z pniem mózgu i podwzgórzem - mechanizmy regulujące sen i czuwanie. Do czynności podwzgórza należy także neurosekrecja i związana z tym kontrola wydzielania przysadki. Komora trzecia Komora trzecia (ventriculus tertius) z wyjątkiem niewielkiej części przedniej jest położona w obrębie międzymózgowia. Jest to wąska, czworokątna szczelina, ustawiona w płaszczyźnie pośrodkowej. Komora trzecia ku tyłowi przechodzi w wodociąg mózgu, a z przodu przez parzysty otwór międzykomorowy łączy się z komorami bocznymi kresomózgowia. Z sześciu ścian, które ograniczają komorę trzecią, największą jest parzysta ściana boczna. ścianę tę tworzy powierzchnia przyśrodkowa wzgórza, na której znajduje się poprzeczne pasmo, tzw. zrost międzywzgórzowy. W dolnej części uzupełnia tę ścianę podwzgórze, oddzielone od wzgórza bruzdą podwzgórzową. ściany boczne komory pokrywa istota szara środkowa. ścianę przednią, położoną w obrębie kresomózgowia, tworzą: blaszka krańcowa, która u dołu łączy się ze skrzyżowaniem wzrokowym oraz słupy sklepienia i spoidło przednie. ściana dolna komory jest utworzona przez istotę szarą środkową podwzgórza. Na granicy ściany przedniej i dolnej znajduje się zachyłek wzrokowy (recessus opticus), poniżej tego zachyłka, nieco z tyłu - zachyłek lejka (recessus infundibuli). ścianę górną (strop) tworzy tkanka naczyniówkowa komory trzeciej, z której wpuklają się do światła komory sploty naczyniówkowe (plexus choroidei). W ścianie tylnej, najkrótszej, jest położone spoidło tylne, spoidło uzdeczek oraz szyszynka. Nad spoidłem tylnym znajduje się zachyłek szyszynkowy (recessus pinealis). Natomiast nad spoidłem uzdeczek znajduje się zachyłek nadszyszynkowy (recessus suprapinealis). Kresomózgowie (telencephalon) Budowa zewnętrzna kresomózgowia Kresomózgowie (telencephalon) jest największą i najbardziej wysuniętą do przodu częścią mózgowia. Kresomózgowie składa się z dwóch silnie rozwiniętych półkul mózgu (hemispheria cerebri) oraz niewielkiego kresomózgowia środkowego (telencephalon medium). Do kresomózgowia środkowego należą: pole przedwzrokowe (area preoptica), położone w części kresomózgowiowej komory trzeciej, blaszka krańcowa (lamina terminalis), stanowiąca przednią ścianę komory trzeciej oraz spoidła kresomózgowia: spoidło przednie (commisura anterior), spoidło sklepienia (commisura fornicis) i ciało modzelowate (corpus callosum). Pomiędzy przednimi częściami sklepienia i ciała modzelowatego jest położona strzałkowo przegroda przeźroczysta (septum pellucidum)