To byĹby dla mnie zaszczyt, gdybyĹ zĹamaĹa mi serce.
977 h., tj. 1569- 1570 n.e., gdy Sokołowić, jako wielki wezyr Selima II, podjšł był niefortunnš wyprawę na zagarnięty przez Moskwę Astrachań. Kudsi to pse- 27* 381 udonim autora tego okolicznociowego wiersza, wskazujšcy, że pochodził on z Jerozolimy (po ar. Kuds, tj. właciwie "więtoć", "wištynia"). 49 Ergene - rz. w Turcji (lewy dopływ Maricy), nad którš leży m. Lii-leburgaz. 50 Rum (ar. "Rzym") - nazwa cesarstwa wsch.-rzymskiego u Arabów, przeniesiona póniej na państwo osmańskie. 51 Adziam (ar. adżam "obcy") - ar. nazwa Persów i Persji, używana także przez Turków, a od nich w w. XVI-XVIII przejęta także do języka polskiego (kobierce "adziamskie", tj. perskie). 52 Mehmed pasza Sokołowić został miertelnie raniony sztyletem przez pewnego Serba przebranego za derwisza w momencie, gdy wieczorem w domu swoim przyjmował skargi i petycje ubogich. 53 Arabskie litery tego chronogramu tworzš datę 973 r.h. (1565-1566 n.e.), tj. pierwszego roku wielkiego wezyrstwa Sokołowića. 54 Opis drogi Ewliji Cz. z Liileburgaz na płn. nie wnosi niczego istotnego, toteż go opuszczamy. 55 Ajtos (po tur. Ajdos) -m-ko w Bułgarii o 30 km na płn.-zach. od portowego m. Burgas, słynne z uprawy wina. Nazwę takš nosi także m-ko w Turcji w okolicy Kyrkkilise oraz szczyty górskie na terenie Azji Mn. Ewlija Cz. myli się chyba, wywodzšc jš od imienia założyciela miasta (choć w starożytnoci było znane męskie imię gr. Ajthos). K i s s l i n g, o.c., s. 21 wywodzi nazwę tę z nowogr. aetos "orzeł". 56 R. 814 h. przypadł na lata 1411-1412 n.e. 57 Musa Czelebi - jeden z czterech synów Bajezida I Pioruna, który panował w latach 1410-1413, a poległ w walce ze swoim bratem i rywalem Mehmedem I. 58 Czenge - góra lub niewielkie pasmo we wsch. częci Bałkanów (Kam-czijska Płanina), w sšsiedztwie miejscowoci o tejże nazwie, o której autor mówi nieco dalej. 59 Wsi o nazwie Kurdmahallesi (tur.-ar. "Dzielnica Wilków") dostępne nam mapy nie notujš. 60 Czenge - m-ko o 35 km na płn. od Ajtos, zwane również Owczaga (obecnie, jak się zdaje, przemianowane na Komunari). 61 Prowadia (po tur. Prawadi) -m. o 30 km na płn.-zach. od Czenge, opisane przez autora nieco dalej. 62 Jenikoj (tur. "Nowawie") - m-ko o 10 km na płn. od Czenge, zwane przez Bułgarów Nowe Seło (ostatnio, jak się zdaje, przemianowane na Dyłgopol). 63 Nazwę Kamczija (z tur. Kamczy "Bicz") noszš dwie rzeki w Bułgarii. Jenikoj (Nowe Seło) leży nad rz. Golama Kamczija (bułg. "K. Wielka"). Nad jej prawym dopływem, zwanym Luda Kamczija (bułg. "K. Szalona"), leży m-ko Czenge (dzi Komunari). 382 64 Morea (po tur. Mora) - redniowieczna nazwa Peloponezu. 65 Gumiildżine - m. w Grecji (Tracja Zach.), zwane po gr. także Ko-motini. 66 Anadołuhisary (tur.-ar. "Zamek anatolijski") - bizantyjski zamek z końca XIV w. na azjatyckim brzegu Bosforu, o parę km na płn. od Stambułu. 67 Od Jenikoj (Nowego Seła), poprzedniego popasu Ewliji Cz., jest Prowadia oddalona o 20 km na płn.-zach. 68 Dobrudza - historyczna kraina między dolnym Dunajem a M. Czarnym, której częć płn. z głównym m. Konstancš należy dzi do Rumunii, a częć płd. z głównym m. Tołbuchin - do Bułgarii. Nazwę swš zawdzięcza Dobrotyczowi lub Dobryczowi, wojewodzie bułgarskiemu, który w drugiej połowie XIV w. założył tu osobne księstwo. - Hluni (?), o którym mówi Ewlija Cz., to jedna z licznych u niego postaci zmylonych. 69 Kruszewac - m. w Serbii, przez Turków zwane Aładżahisar (tur.-ar. "Pstry zamek)". 70 Tulcza (pisownia rum.: Tulcea) - m. w Dobrudży rumuńskiej. 71 Smenderewo (po tur. Semendere) - m. w Serbii, o 40 km na płd.-wsch. od Belgradu. 72 Iskyr - rz. w Bułgarii (dopływ Dunaju), która wypływa z Rodopów o 70 km na płd. od Sofii i następnie przecina Równinę Sofijskš. 73 Kumrałkum (tur. "Ceglaste Piaski") - nieznana z innych ródeł nazwa stepów akermańskich u Ewliji Cz. 74 Akerman (kr. Akkerman, tj. "Białygród" - odpowiednik wczeniejszej nazwy słów. Białogród lub rum. Cetatea Alba) - warowne m. u ujcia Dniestru, zdobyte w r. 1484 przez Bajezida II, póniej stolica Budża-ku, tj. "Kšta" (tur.), między Dniestrem a Dunajem. Dzi należy do Ukraińskiej SRR oraz nosi nazwę Biełgorod Dniestrowskij. 75 Czyngis chan (1155-1227), słynny założyciel imperium mongolskiego, w triumfalnym pochodzie na zachód dotarł jedynie do Azji rodkowej (Samarkanda, Buchara). 76 Tochtamysz - chan Złotej Ordy (1377-1395), w Polsce znany z tego, że w r. 1393 przysłał poselstwo na dwór Jagiełły w Krakowie. 77 Ewlija Cz. ma tu niewštpliwie na myli Dobrotycza (por. przyp. 68), który istotnie żył współczenie z Tochtamyszem. 78 Mehmed bej - wezyr Musy Czelebiego, bejlerbej Rumelii, który padł w r. 1422 pod m. Iznik w Azji Mn. Był on synem Michała, greckiego pana okolic góry Olimp koło Brusy, który przeszedł na islam i odegrał znacznš rolę w tureckim podboju Hellady, za co uzyskał zaszczytny tytuł Gazi. 79 Plewna (lub Plewen) - m. w Bułgarii płd. nad rz. Wid. 80 Ewlija Cz. ma tu na myli ustawy czy też statuty (ar. kanun, z gr.) 383 Sulejmana Wspaniałego-Prawodawcy, który m.in. uregulował terytorial-no-administracyjny podział Turcji. 81 Opisane tu zjawisko polega na tym, że na przedmiotach zanurzonych w pewnych ródłach osadzajš się rozpuszczone w wodzie minerały. 82 Ewlija Cz. mówi tu o jednym z licznych miejsc kultu grobów więtych (derwiszów) muzułmańskich. Opis wyżej zorganizowanej formy tego kultu znajdziemy na s. 57 i n. oraz 70 i n. 83 Edże - przydomek "Stary", utworzony z adży - powszechnej w Turcji i na Krymie gwarowej formy wyrazu ar. hadżdży, hadży "pielgrzym" (tytuł pielgrzymów do Mekki). 84 Sulejman pasza - syn Orchana, a wnuk Osmana, założyciela dynastii sułtanów tureckich, drugi z kolei wezyr osmański