To byłby dla mnie zaszczyt, gdybyś złamała mi serce.
na wsi angielskiej panowa³a w zasadzie gospodarka czynszowa, choæ istnia³y jeszcze relikty systemu pañszczyŸnianego, bardzo zreszt¹ rzadkie i spotykane wy³¹cznie w zacofanych rejonach kraju. Obserwujemy te¿ pocz¹tki pracy najemnej w rolnictwie. W handlu zbo¿em i we³n¹ zainteresowane by³y w Anglii ró¿ne klasy spo³eczne, najbardziej jednak bur¿uazja i przede wszystkim nowa, œrednia szlachta - gentry. Wysoka ranga, jak¹ mia³y zbo¿e i we³na w ekonomice tudorowskiej i stuartowskiej Anglii, poci¹gnê³a za sob¹ charakterystyczne nastêpstwa. Ziemia przestawa³a byæ wy³¹cznie miejscem uprawy zbó¿ i wypasania owiec, a wiêc Ÿród³em zaspokajania potrzeb gospodarki konsumpcyjnej, staj¹c siê równoczeœnie miejscem lokaty kapita³u a zarazem obiektem transakcji handlowych. W dalszym ci¹gu na wsi angielskiej trwaj¹ ogradzania. Wystêpowa³y one ju¿, jak wiemy, za pierwszych Tudorów, najwiêksze jednak ich nasilenie przypada na ostatnie æwieræwiecze Xvi i na pierwsze lata Xvii w., a wiêc na drug¹ po³owê panowania El¿biety I. Ogradzania spowodowa³y donios³e nastêpstwa spo³eczne nie tylko na wsi angielskiej, lecz i w miastach. W ich wyniku nast¹pi³o wysiedlanie i wyw³aszczanie ch³opów z ziemi, co spowodowa³o z kolei pojawienie siê licznych rzesz spauperyzowanej ludnoœci wiejskiej, której jedynym Ÿród³em utrzymania mog³a byæ praca r¹k w³asnych. Spoœród tych w³aœnie ch³opów rekrutuje siê najemna si³a robocza, potrzebna zarówno w rolnictwie, jak i przemyœle. Tote¿ kapitaliœci i wiejscy, i miejscy zyskuj¹ rezerwy taniej si³y roboczej, której mog¹ dyktowaæ warunki. Poda¿ si³y roboczej przewy¿sza³a jednak znacznie zapotrzebowanie na ni¹. Proces ogradzania - obok spowodowania powa¿nego nasilenia konfliktów spo³ecznych na wsi - oraz pauperyzacja szerokich rzesz ch³opskich przynios³y równie¿ ujemne skutki gospodarcze. Powiêkszenie area³u pastwisk kosztem ziemi uprawnej przyczynia³o siê bowiem do spadku produkcji zbó¿. A rynek zbo¿owy odgrywa³ nie mniejsz¹ rolê ni¿ rynek we³niany. Dopuszczenie do zbyt powa¿nego deficytu zbo¿owego mog³o spowodowaæ powa¿ne i negatywne konsekwencje ekonomiczne dla kraju. Tote¿ w koñcu Xvi w. dochody otrzymywane z hodowli owiec i sukiennictwa przeznacza siê w powa¿nej czêœci na import zbo¿a z zagranicy. Pocz¹wszy od Xvii w. charakter ogradzania zmienia siê (tzw. ogradzanie nowego typu). Uzyskanie gruntów na pastwiska przesta³o byæ ich jedynym i wy³¹cznym celem. Wzrasta zainteresowanie produkcj¹ roœlinn¹ i zbo¿ow¹. Pewna czêœæ gruntów zostaje przeznaczona pod uprawê. Równoczeœnie wprowadza siê w rolnictwie ulepszenia techniczne. Wszystko to pozwoli³o na zwiêkszenie krajowej produkcji roœlin i zbó¿, a tym samym na ograniczenie ich importu. W walce z ogradzaniami, które wci¹¿ by³y powa¿nym problemem spo³ecznym i wywo³a³y wiele fermentów i zaburzeñ, do dyspozycji rz¹du stuartowskiego pozosta³y jedynie pó³œrodki, a te - jak zawsze - nie mog³y doprowadziæ do nale¿ytych rozwi¹zañ. Wydawano zakazy nowych ogradzañ, a gdy to nie pomaga³o, uciekano siê do œci¹gania kar pieniê¿nych od nie przestrzegaj¹cych przepisów. Rezultatem ca³ej akcji by³o niewielkie zwiêkszenie dochodów skarbu królewskiego. Ch³opi angielscy niejednokrotnie chwytali za broñ ju¿ w Xvi w. walcz¹c ze zgubnymi dla nich ogradzaniami. Nasilenie ogradzañ na prze³omie Xvi i Xvii w., zw³aszcza w œrodkowej Anglii, doprowadzi³o w 1607 r. w hrabstwie Northampton do wiêkszego powstania ch³opskiego, do którego bezzw³ocznie przy³¹czyli siê ch³opi z hrabstw Warwick i Leicester. Cel ich wyst¹pieñ nie nasuwa³ najmniejszych w¹tpliwoœci. Powstañcy niszczyli ¿ywop³oty i zasypywali rowy otaczaj¹ce pastwiska. Gdy dosz³o do pertraktacji, oœwiadczyli oni, ¿e zbuntowali siê z powodu najnowszych ogradzañ, które uczyni³y z nich nêdzarzy skazanych na zag³adê. Warto zapamiêtaæ, ¿e uczestników powstania 1607 r. poczêto nazywaæ "zrównywaczami" (levellers) i "kopaczami" (diggers). Tu wiêc mamy Ÿród³o nazw dla póŸniejszych, z okresu rewolucji, radykalnych ruchów spo³ecznych. Ogradzania by³y g³ówn¹, ale nie jedyn¹ przyczyn¹ wyst¹pieñ ch³opów angielskich w pierwszej po³owie Xvii w. By³y one równie¿ skierowane przeciw akcji melioracyjnej i odbieraniu ch³opom serwitutów leœnych. Melioracja, przeprowadzona g³ównie we wschodniej czêœci Anglii, powodowa³a tak¿e rugowanie ch³opów z czêœci lub nawet ca³oœci ich gruntów, które jak wiemy, przechodzi³y na w³asnoœæ meliorantów. Byli nimi przewa¿nie arystokraci i ludzie bogaci. W ten sposób akcja osuszania wielkich bagiennych obszarów, mog¹ca przynieœæ powa¿ne korzyœci gospodarcze dla kraju, obróci³a siê na razie zdecydowanie na niekorzyœæ licznych rzesz ch³opskich, powoduj¹c ich katastrofê materialn¹. Jednak¿e antymelioracyjne bunty ch³opskie obiektywnie mia³y charakter wsteczny, kierowa³y siê bowiem przeciwko akcji maj¹cej na celu uzyskanie nowej ziemi pod uprawê i podniesienie techniki rolnej. Szczególnie szeroki zasiêg mia³o wyst¹pienie ch³opów w czwartym dziesiêcioleciu Xvii w. Objê³o ono hrabstwa pó³nocno-wschodniej Anglii (Norfolk, Cambridge, Lincoln, Nottingham, York). Najwiêksze ich nasilenie przypada na rok 1638. Innego rodzaju by³y ruchy ch³opskie w po³udniowo-zachodniej Anglii. Wywo³a³y je czêœciowo równie¿ ogradzania, ale g³ówne ich ostrze skierowane by³o przeciwko sprzeda¿y lasów królewskich, w których ludnoœci miejscowej przys³ugiwa³y serwituty leœne. Stuartowie, znajduj¹cy siê czêsto w bardzo trudnej sytuacji finansowej, zmuszeni byli do sprzeda¿y tych olbrzymich terenów zadrzewionych. Nowi nabywcy nie czuli siê jednak zobowi¹zani do honorowania starych, feudalnych praw ch³opskich, co doprowadza³o do ostrych konfliktów i wyst¹pieñ miejscowej ludnoœci. Wyst¹pienia te by³y tak ostre, ¿e sprawê ich rozpatrywano nawet w Star Chamlber (1630, 1631Ï). Szczególnie silne by³y ruchy ch³opskie w obronie serwitutów w hrabstwie Gloucester, ci¹gn¹ce siê niemal przez ca³¹ pierwsz¹ po³owê Xvii w