To byłby dla mnie zaszczyt, gdybyś złamała mi serce.

16). Opatrunek biodra Do wykonania opatrunku potrzebna jest jałowa gaza opatrunkowa, jedna rozłożona chusta trójkątna oraz druga złożona w formie opaski. W czasie opatrywania pacjent leży na zdrowym boku zwracając twarz ku ratownikowi. Na ranę biodra nakłada się jałową gazę opatrunkową. Trójkątną chustę rozpościera się nad biodrem tak, aby wierzchołek był skierowany w stronę dołu pachowego. Podstawa chusty spoczywa na udzie. Jeśli to tylko możliwe, ranny przytrzymuje wierzchołek wraz z gazą opatrunkową. Rogi chusty owija się jak najwyżej wokół uda i wiąże po jego stronie zewnętrznej. Opaską obejmuje się pacjenta w pasie pozostawiając na brzuchu jedną trzecią jej długości — dwie trzecie zwisają na plecach. Wierzchołek chusty wsuwamy do „kieszeni" opaski, poczym przekręcamy ją od zewnątrz tyle razy, aż opatrunek gazowy będzie mocno przylegać do rany na biodrze uciśnięty napiętą chustą trójkątną. Pod ciałem rannego przeciąga się zwisający z tyłu koniec opaski i wiąże z przednim rogiem nad brzuchem. (W przypadkach bardzo otyłych pacjentów bywa konieczne przedłużenie opaski drugą, dodatkową). 4.4. Opatrywanie za pomocą „opatrunku indywidualnego" (pakietu opatrunkowego) lub opaski gazowej (bandaża) Aby wykonać opatrunek opaskowy (bandażowy), należy uprzednio przygotować następujące materiały opatrunkowe: 1. Jałową gazę opatrunkową. Opisano ją już w rozdziale o opatrunkach plastrowych. 2. Opaskę gazową (bandaż). Opaski produkuje się w szerokościach 4, 6 i 10 cm. W apteczce samochodowej powinny znajdować się opaski 6 i 8 cm. Opaska gazowa w połączeniu z jałową gazą opatrunkową służy do wolnego od bakterii 42 Opatrywanie ran Opaski nie są jałowe Opatrunek indywidualny = opaska gazowa + gaza opatrunkowa Nie dotykać poduszeczki zaopatrzenia rany. Same opaski nie są wyjaławiane i nie mogą być używane w bezpośrednim kontakcie z raną. 3. Opatrunek indywidualny (pakiet) stanowi idealny materiał opatrunkowy dla udzielania pierwszej pomocy w przypadkach zranień. Opatrunek składa się z opaski gazowej i przymocowanej do niej poduszeczki z gazy opatrunkowej. Całość opatrunku, czyli obydwie jego części są wyjałowione. Opatrunki indywidualne są produkowane w kilku rozmiarach. Apteczka samochodowa powinna zawierać duże i średnie opatrunki indywidualne z poduszeczkami o wymiarach 8x10 cm lub 10 x 12 cm. Nieprzydatny jest mały rozmiar poduszeczki 6x8 cm. Obok wspomnianych standardowych opatrunków produkuje się jeszcze inne o specjalnym zastosowaniu, na przykład przeznaczone do opatrywania ran postrzałowych. Mają one dwie poduszeczki, z których jedna jest do przesuwania (dla opatrywania ran przestrzałowych). Opatrunek indywidualny służy do jałowego pokrycia rany, a także może być użyty jako poduszeczka w przypadku zastosowania go jako opatrunku uciskowego. Jest on elastyczny i opakowany w folię ze sztucznego tworzywa nie nasiąkającego krwią. Opatrunek indywidualny otwiera się w następujący sposób: najpierw rozrywa się i ściąga plastikowe opakowanie. Kolejno zdejmuje się powłokę papierową. Opatrunek wyciąga się obiema rękami. Czasami bywa na opasce lub poduszeczce przeszkadzający w rozciąganiu węzełek, który trzeba rozerwać lub przeciąć. Całość opaski trzyma się w prawej ręce, krótki odcinek znajdujący się z drugiej strony poduszeczki — w lewej. Przez cały czas należy zwracać uwagę na zachowanie jałowości gazowej poduszeczki opatrunkowej. W przypadku zetknięcia się jej z otoczeniem opatrunek nie nadaje się już do użycia i należy użyć nowego. Jeśli na opasce znajdują się niebieskie kropki, oznaczają one miejsce, do którego wolno dotykać otwarty opatrunek. Trzymając napięty krótszy koniec opaski, dłuższym kilkakrotnie owija się luźno nałożoną na ranę poduszeczkę gazową. Następnie krótszy koniec opaski zostaje zawinięty wraz z dłuższym. Opaską owija się miejsce zranienia dopóty, dopóki poduszeczka nie zostanie całkowicie przykryta. Dla umocowania końca opaski używa się pasków przylepca lub po prostu koniec opaski wsuwa się pod poprzednie zwoje. Można również przeciąć wzdłuż w połowie szerokości opaskę i związać powstałe dwa pasma. W czasie opatrywania istotną rzeczą jest unikanie wywierania ucisku na tkanki. Może się to Opatrywanie za pomocą „opatrunku indywidualnego" 43 zdarzyć przy zbyt mocnym napięciu opaski. Chodzi o ewentualne utrudnienie odpływu krwi żylnej w kierunku serca, podczas gdy dopływ krwi tętniczej pozostaje niezaburzony. Wówczas to krew gromadzi się w nadmiarze poniżej opatrunku, powodując rozszerzenie żył i sinoczerwone zabarwienie skóry. W tym stanie rzeczy powstaje niebezpieczeństwo wywołania następowego krwawienia lub jego nasilenie. Po wykonaniu każdego opatrunku za pomocą opaski gazowej, ratownik powinien sprawdzić, czy nie spowodował przypadkiem zbyt mocnego ucisku