To byłby dla mnie zaszczyt, gdybyś złamała mi serce.
W zasadzie zabezpieczenia takie konieczne są przy każdej transakcji w obcej walucie. Aktywa za granicą należy finansować odpowiednimi funduszami zagranicznymi. Mogą powstać trudności przy zawieraniu umów opiewających na waluty zagraniczne, zwłaszcza w okresie od złożenia oferty do rozstrzygnięcia przetargu, w którym przedsiębiorstwo ponosi ryzyko. Jednakże banki dysponują instrumentami stosownymi do rozmaitych sytuacji. Jeśli nie dysponuje się w firmie odpowiednim specjalistą, należy zawsze zasięgnąć porady banku. Nie zapominajmy o równoważeniu aktywów i pasywów w tych samych okresach - to mniej kosztuje! `ty Organizacja finansowa `ty Sposób organizowania działu finansowego zależy od wielkości i rodzaju działalności przedsiębiorstwa. W najprostszym ujęciu organizacja taka będzie podobna do struktury przedstawionej na rysunku 27.10. W mniejszych organizacjach nie zachodzi potrzeba powoływania skarbnika. Rysunek 27.10. Prosta struktura organizacyjna działu finansowego. Na czele tej struktury stoi dyrektor finansowy; jemu podlegają: główny księgowy i skarbnik. Natomiast głównemu księgowemu podlegają: księgowość finansowa i księgowość na potrzeby zarządzania. Księgowość finansowa obejmuje prowadzenie ksiąg rachunkowych w przyjętym w danej firmie systemie oraz opracowywanie miesięcznych informacji dla kierownictwa i sprawozdań przewidzianych prawem. Księgowość na potrzeby zarządzania odpowiada za planowanie i analizę finansową oraz księgowość kosztów. Stosowane są różne odmiany takiej organizacji. Nierzadko dział finansowy składa się z trzech sekcji: księgowości finansowej, planowania i analizy finansowej oraz księgowości kosztów. Każda organizacja może być skuteczna - zależy ona od stylu działania i konkretnych potrzeb dyrektora finansowego. `ty Charakterystyka pracownikówŃ finansowych `ty Po omówieniu funkcji pełnionych przez pracowników finansowych i sposobu ich organizowania, spójrzmy na ich cechy. Pełnią oni rolę sztabową, pomagając innym kierownikom i działom przez dostarczanie im informacji ułatwiających wykonywanie obowiązków. Niezbędna jest inicjatywa do określenia, jakie informacje są im potrzebne oraz czy te, o które proszą, są odpowiednie. Pracownicy finansowi powinni zbadać, do czego mają one służyć, i osądzić ich przydatność. Często kierownicy funkcjonalni z innych pionów proszą o informacje finansowe potrzebne im do przeprowadzania analiz. Jednakże analizy o charakterze finansowym powinny być opracowywane jedynie przez dział finansowy. Pozwala to na uniknięcie niewłaściwego traktowania danych, niezgodności i błędnych wniosków. Amatorskie analizy opłacalności wyrobów, rodzajów działalności i klientów mogą mieć skutki zabójcze dla przedsiębiorstwa. Pracownicy sztabowi z innych działów mogą unikać zwracania się o pomoc do działu finansowego. Aby ich do tego zachęcić, służba finansowa powinna przewidywać ich potrzeby i problemy oraz demonstrować swoją uczynność. Pracownicy finansowi powinni znać przedsiębiorstwo i potrzeby innych działów, poświęcać wiele uwagi ich działalności, co pozwala ustalić, w jaki sposób najlepiej mogą się przydać. Bardzo ważne jest dostarczanie informacji w formie łatwej do wykorzystania przez innych, choć niekoniecznie takiej, w jakiej opracowałby je księgowy. Przewidywanie i zaspokajanie potrzeb innych kierowników powoduje, że uzależniają się od działu finansowego. Hasłem jest prostota. Służba finansowa nie powinna dostarczać danych w formie wymagającej interpretowania przez innych. Należy definiować przeznaczenie sprawozdania z punktu widzenia pożądanego efektu końcowego. Sprawozdanie, które wymaga przerobienia, prowadzi do straty czasu i pracy. Należy sprawdzać, czy wnioski wynikające ze sprawozdań, analiz i trendów stały się podstawą działania. Bez ponaglania kierownicy często ograniczają się do rutynowych prac. Aby jednak zwiększyć efektywność i obniżyć koszty, a więc zwiększyć zyski, potrzebne jest działanie. Pracownicy finansowi powinni raczej doradzać, niż krytykować. To spowoduje, że będą mile widziani. To samo odnosi się do sprawiedliwej i bezstronnej postawy. Brak tych cech może szybko obniżyć ich przydatność, prowadząc do utraty przez nich pracy. Informacja działu finansowego jest też wyrobem i - jak każdy wyrób - niekiedy trzeba umieć ją sprzedać. Jak w przypadku innych wyrobów, zależy to od jej jakości. Produkowanie niedokładnych czy niekompletnych informacji niszczy - bardziej niż cokolwiek - użyteczność służby finansowej. Sprawdzanie i kontrola jakości informacji ma więc znaczenie podstawowe. Przy obecnym wyczuleniu na koszty służba finansowa musi zdawać sobie sprawę z kosztów jej wyrobu. Zasadniczym problemem jest ciągłe badanie sposobów ulepszania jej pracy, z naciskiem na obniżanie kosztów. Analizy, które są interesujące, ale niczego nie przynoszą z punktu widzenia rentowności przedsiębiorstwa, są bezużyteczne. Pracownicy finansowi na ogół nie wyróżniają się umiejętnością komunikowania się i prezentacji informacji. Prostota sporządzanych plansz i wykresów, ułatwiająca zrozumienie informacji przez odbiorcę, przyspiesza podejmowanie decyzji i zwiększa ich przydatność