ďťż

To byłby dla mnie zaszczyt, gdybyś złamała mi serce.

Różnicę między iloœciš wody pobranej i wytranspirowanej /czyli między przychodem i rozchodem) nazywa się bilansem wodnym. Ponieważ transpiracja nasila się wraz ze wzrostem temperatury i spadkiem wilgotnoœci powietrza (równoczesnym ze wzrostem niedosytu wilgotnoœci), jest ona zawsze najintensywniejsza w południe, a najsłabsza w nocy. Dlatego też w dzień roœlina często ma jemny bilans wodny, a dzienne niedobory wody uzupełniane sš w nocy (rys. 4.57). Z rolniczego punktu widzenia duże znaczenie ma porównanie iloœci wody pobieranej z gleby z iloœciš wyprodukowanej suchej masy. Taki wskaŸnik okreœlajacy, ile wody roœlina wyparowuje przy jednoczesnej syntezie 1 g suchej masy, nazywa się współczynnikiem transpiracji lub współczynnikiem wykorzystania wody (tab. 4.15). Waha się on w szerokich granicach, od ok. 300 nawet do 2000. Wielkoœć ta jest nie tylko cechš gatunkowa, lecz zależna jest również od warunków œrodowiska. Przystosowanie w toku ewolucji wielu gatunków roœlin do suszy spowodowało zmniejszenie współczynnika transpiracji. Oszczędnš gospodarkš wodnš charakteryzujš się nie tylko sukulenty, lecz również kserofity. Majš one, w przeciwieństwie do sukulentów, bardzo duża odpornoœć na częœciowe odwodnienie komórek spowodowane ujemnym bilansem wodnym, charakteryzujš się na ogół mniejszš liczbš szparek, umieszczonych najczęœciej na dolnej stronie liœcia, rozgałęzionym systemem korzeniowym i dużš możliwoœciš szybkiej zmiany stężenia soku komórkowego w korzeniach. Wzrost stężenia soku komórkowego ułatwia osmotyczne pobieranie wody z gleby (nawet wysuszonej) do komórek korzenia. Gospodarka wodna zwierzšt Funkcjonowanie wielokomórkowego organizmu zwierzęcego jest wypadkowš współpracy tworzšcych go komórek, znajdujacych się w œrodowisku wewnętrznym organizmu. Odpowiednie œrodowisko wewnętrzne jest warunkiem optymalnej pracy komórek. Podstawowym składnikiem zarówno samych komórek, jak i otaczajšcego je œrodowiska wewnętrznego jest woda, stanowišca 50-90"% zawartoœci żywych organizmów. Rozmieszczenie wody w organizmie Woda wchodzaca w skład organizmu zwierzęcego występuje w dwu przestrzeniach: wewnštrzkomórkowej /w obrębie samych komórek) i zewnštrzkomórkowej (v*r płynie œródtkankowym i krwi). U dorosłego mężczyzny objętoœć wody występujšcej w pły3 nie wewnštrzkomórkowym wynosi œrednio 22,5 dm, a w płynie zewnštrzkomórkowym -17,5 dm3. Woda może swobodnie przenikać z jednej przestrzeni do drugiej, ale tempo i kierunek jej przenikania bywajš różne i zależš od wielu czynników. Podstawowe z nich to nierównomierne rozmieszczenie czšsteczek substancji rozpuszczonych oraz zmienna przepuszczalnoœć błon komórkowych dla wody, modyfikowana na przykład przez niektóre hormony. Zagadnienia zwišzane z przenikaniem wody przez błony zostały omówione szczegółowo w częœci dotyczacej gospodarki wodnej roœlin Jeżeli błona rozdzielajšca dwa roztwory /lub przestrzenie wewnatrz organizmu) jest przepuszczalna także dla czšsteczek niektórych substancji rozpuszczonych, to i one będš przez niš przenikać. Przenikanie to może być procesem biernym, przebiegajšcym zgodnie z prawami dyfuzji i nie wymagajšcym energii, lub transportem aktywnym, odbywajacym się ze zużyciem energii metabolicznej. Bierna dyfuzja zachodzi wówczas, gdy przenikanie substancji odbywa się zgodnie z kierunkiem wyznaczonym przez różnicę stężeń danej substancji (czyli od roztworu o stężeniu wyższym do roztworu o stężeniu niższym) lub ładunki elektryczne (przyciaganie się ładunków różnoimiennych) występujšce po obu stronach btony. Jeżeli proces ten zachodzi wbrew tym kierunkom /od stężenia niższego do wyższego), to mamy do czynienia z transportem aktywnym. Polega on na przenoszeniu substancji przez błonę za pomocš systemu przenoœników, które łšczš się z substancjš przenoszonš po jednej stronie błony, a sš uwalniane po drugiej stronie. Proces ten wymaga energii, której dostarczajš wysokoenergetyczne wiazania ATP. Wymiana wody pomiędzy płynami wewnštrzkomórkowym i zewnatrzkomórkowym (płynem œródtkankowym i krwiš) dokonuje się na poziomie włosowatych naczyń krwionoœnych, których œciany działaja jak błony półprzepuszczalne. Rola wody w organizmie zwierzęcym Zawartoœć wody w poszczególnych typach tkanekjest różna, ale jej obecnoœć jest zawsze nieodzowna do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Większoœć bowiem reakcji zachodzšcych w żywych organizmach przebiega w roztworach wodnych, a wiele z nich z bezpoœrednim udziałem czšsteczek wody. Wskazuje to zatem na podstawowš funkcję wody, jakš jest stwarzanie odpowiedniego œrodowiska reakcji chemicznych. Nie tylko obecnoœć, ale również iloœć wody w komórkach i płynie pozakomórkowym ma istotne znaczenie, bowiem decyduje ona o utrzymaniu odpowiednich wymiarów i ksztahu komórek. Iloœć wody w komórce okreœla jej turgor, a zarówno nadmiar, jak i niedobór wody jest dla komórki niebezpieczny. Nadmiar wody grozi komórce spęcznieniem, prowadzšcym nawet do pęknięcia; również odwodnione komórki funkcjonujš nieprawidłowo