60 i nast...

, 66-67, 68-69. Hlawitschka, Der Kónig einer Ubergangsphase, s. 112 i nast. Eibl, s. 24 i nast. Beumann, Die Ottonen, s. 14,22 i nast., 28, 32 i nast. Schulze, Hegemoniales Kaisertum, s. 141 i nast. Fried, Der Weg, s. 462. Beumann, Otto der Grofie, s. 53, mówi 0 „podwójnych wyborach". Schlesinger, cyt. za Bruhlem, Deutschland-Frankreich, s. 411 1 nast. 7. Thietm. 1,5; 1,9. Widukind 1,31; 2,11. LMA, IV, s. 2036; VI, s. 1579. Waitz, s. 15 i nast., 113. Diimmler, III, s. 584-585. Hauck, III, s. 21. Liidtke, Kónig Heinrich, s. 51, 55 i nast., 164. Eibl, s. 21-22. Beumann, Die Ottonen, s. 26. Fried, Der Weg, s. 454 - 455. Schulze, Hegemoniales Kaisertum, s. 137 i nast. Na temat Wi-dukinda i jego niejasnego losu por. choæby Althoff, Der Sachsenherzog Widukind, s. 251 i nast. 8. Thietm. 1,16; 1,28. Eibl, s. 20-21. Schulze, Hegemoniales Kaisertum, s. 134 -135. Romantyczny przydomek „Ptasznik" jest poœwiadczony po raz pierwszy dopiero w trzysta lat po jego œmierci: Bruhl, Deutschland-Frankreich, s. 141. 9. Thietm. 1,8. Widukind 1,26-1,27. Ruotg. Vita Brunon. 4. Vita Oudalr. 3. LThK, wyd. I, II, s. 407; VI, s. 637. LMA, III, s. 1076; IV, s. 1161,2020-2021; V, s. 2107; VI, s. 412; VII, s. 623-624. Waitz, s. 66-67, 106 i nast. Hauck, III, s. 17. Liidtke, Kónig Heinrich, s. 78-79, 97-98, 166-167. Reinhardt, s. 152 i nast. Lippelt, s. 148. Erdmann, Der ungesal-bte Kónig, s. 334 i nast. Lintzel, Zu den deu-tschen Kónigswahlen, s. 199 i nast. Heimpel, s. 16 i nast., 35 i nast. Holtzmann, Geschichte, s. 69 i nast. Haller, Das altdeutsche Kaisertum, s. 10 i nast. Wattenbach-Holtzmann, Geschichte, I, s. 100-101. Ehrhard, Die Kirche der Mdrtyrer, s. 103. Por. na temat „chrzeœcijañskiej sagi o bohaterach" Deschner, I znowu, I, s. 453 i nast. Biittner, Heinrichs I. Sudwest-und Westpolitik, s. 49 i nast. Schlesinger, Die Kónigserhebung, s. 538-539. Claude, Geschichte, I, s. 23 i nast., 27 i nast. Kallfelz, Lebens-beschreibungen, s. 12. Fleckenstein, Grundla gen undBeginn, s. 137,139. Fleckenstein/ /Bulst, s. 26. Stern/Bartmuss, s. 152 i nast., 169-170. Beumann, Die sakr ale Legitimie-rung, s. 150 i nast. Ten¿e, Die Ottonen, s. 40-41,48. Schneider, Das KRAINA LOGOS www.logos.astral-life.pl Frankenreich, s. 72. Hlawitschka, Vom Frankenreich, s. 103, 108. Ten¿e, Der Kónig einer Ubergangsphase, s. 117-118. K. Schmid, Bemerkungen iiber Sy-nodalverbruderungen, s. 693 i nast. Schulze, Hegemoniales Kaisertum, s. 170. Zufferey, s. 42 i nast. Giese, s. 486 i nast. Fried, Die Formie-rung, s. 76-77. Ten¿e, Der Weg, s. 462 i nast., 472. Althoff/Keller, I, s. 33, 63 i nast., 92-93, 122-123. Wyczerpuj¹co na temat stabilizacji panowania dziêki sojuszom i pojednaniu: Althoff, Amicitiae undPacta, passim, zw³aszcza s. 16 i nast., 52 i nast., 69 i nast. 10. Widukind 1,26, por. 1,41. Liidtke, Kónig Heinrich, s. 123. Biinding-Naujoks, Imperium Chri-sti, s. 70. Ahlheim, s. 178. Bullough, Nach Karl, s. 318. Lubenow, s. 12-13, 19-20. Por. te¿ Deschner, Polityka, II, s. 306 i nast. 11. Hauck, III, s. 73-74, 76-77. 12. Hlawitschka, Vom Frankenreich, s. 109-110. Ten¿e, Kónig einer Ubergangsphase, s. 111 i nast., zw³aszcza 118. Bruhl, Deutschland—-Frankreich, s. 413 - 414. 13. Handbuch der Europdischen Geschichte, I, s. 677, przyp. 32. K. Schiinemann, Deutsche Kriegsfiihrung im Osten wdhrend des Mittel-alters, DA, 2, 1938. 14. Althoff/Keller, s. 7, 88. 15. Thietm. 1,3; 1,10. Widukind2,3. Handbuch der Europdischen Geschichte, I, s. 674 (Reindel). Diimmler, III, s. 584. Hauck, II, s. 87 i nast. Liidtke, Kónig Heinrich I., s. 3. Holtzmann, Geschichte, I, s. 88-89. Bauer, Der Lwland-kreuzzug, s. 306, przyp. dolny 12. Bruske, Untersuchungen zur Geschichte des Liutizen-bundes, s. 16. Donnert, s. 289 i nast. Stern/ Bartmuss, s. 174, 190. Schlesinger, Kirchenge-schichte Sachsens, I, s. 7. Claude, Geschichte des Erzbistums, I, s. 18. Fleckenstein, Grund-lagen undBeginn, s. 159. Tellenbach, Vom Zu-sammenleben, s. 15. Eibl, s. 22. Fried, Der Weg, s. 473-474. Brunner, s. 35. Schulze, Hegemoniales Kaisertum, s. 157 i nast. 16. Thietm. 1, 10; 1,16; 1,24. Widukind 1,35 i nast. Ann. Corb. 929. LMA, II, s. 550-551, 554- 555; III, s. 439-440; IV, s. 2198-2199; V, s. 1875,2038. Waitz, s. 123 i nast., 130, 144. Kótzschke/Ebert, s. 30. Liidtke, Kónig Heinrich I., s. 3 i nast., 15, 124 i nast., 128, 134 i nast. Holtzmann, Geschichte, s. 89 i nast. Donnert, s. 332-333. Ahlheim, s. 178. Briiske, s. 17 i nast. Biittner, Die christliche Kirche ostwarts, s. 149-150. Claude, Geschichte, I, s. 18. Schlesinger, Kirchengeschichte Sach-sens, s. 35-36. Ten¿e, Die mittelalterliche Ostsiedlung, s. 45. Fleckenstein, Grundlagen undBeginn, s. 159-160. Fleckenstein/Bulst, s. 34 - 35. Epperlein, s. 274. Lippert, s. 9 i nast. Stern/Bartmuss, s. 190-191. Beumann, Die Ottonen, s. 44-45. Eibl, s. 28-29, 31. Cram, s. 155-156. Lubenow, s. 16-17. Ludat, An Elb¹ und Oder, s. 9 i nast. Por. na ten sam temat w drugim wydaniu pos³owie Lothara Dralle, s. 213. Boshof, Kónigtum, s. 8. Schulze, Hege-moniales Kaisertum, s. 159 i nast. 17. Thietm. 1,10 i nast.; 3,2; 4,33; 4,37; 4,65 i dalej. Widukind 1,36. Tusculum Lexicon, s. 269. Vol- taire, s. 88. Por. na ten temat pouczaj¹c¹ rozprawê J.-C. Schmitt, Macht der Toten, s. 143 i nast. A generalnie na temat strategii og³upiania, zw³aszcza pod koniec XX wieku: Bug-gle, s. 3 i nast., 289 i nast., 369 i nast., 398 i nast., warte przeczytania. Por. tak¿e Gel-hausen, s. 162 i nast., Kliemt, s. 170 i nast. oraz demaskatorsk¹ rozprawêMynarka, Wie „prograssive" Theologen das Christentum „ret-ten" (Jak „progresywni" teologowie „ratuj¹" chrzeœcijañstwo), s. 193 i nast. Nastêpnie tego¿ Zakaz myœlenia, s. 48 i nast., 56 i nast. 18. Thietm. 1,16-1,17. Por. tak¿e 6,59; 6,80. LMA, II, s. 359 i nast; IV, s. 2038. Schóffel, I, s. 107-108. Hlawitschka, Der Kónig einer Uber-gangsphase, s. 119. 19. Thietm. 1,17. Widukind 1,40. Adam z Bremy 1,55 i nast. 20. Thietm. 1,18. Widukind 1,38. Regin, chroñ. 889. Ekkeh. Casus s. Galii 54, 64. Holtzmann, Geschichte, I, s