To byłby dla mnie zaszczyt, gdybyś złamała mi serce.
31 pkt 5 znowelizowanej ustawy z 7.9.1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, i z 1998 r. Nr 117, poz. 759). 4) Od decyzji, wydawanych w pierwszej instancji, przez marszałka województwa w sprawach z zakresu administracji publicznej przysługuje odwołanie do samorządowego kolegium odwoławczego, natomiast w sprawach powierzonych na podstawie porozumienia z wojewodą- do właściwego ministra (art. 46 ust. 1, 2, 3 ustawy z 5.6.1998 r. o samorządzie województwa - Dz.U. Nr 91, poz. 576). 5) Od decyzji, wydawanych w pierwszej instancji, przez wojewodę przysługuje odwołanie do właściwego ministra działu administracji rządowej (art. 24 i 23 ust. 3 ustawy z 5.6.1998 r. o administracji rządowej w województwie - Dz.U. Nr 91, poz. 577 oraz art. 49 ust. 1 i 2 ustawy o samorządzie województwa - Dz.U. Nr 91, poz. 576). 6) Od decyzji, wydawanych w pierwszej instancji, przez kierowników zespolonej służby, inspekcji lub straży (np. wojewódzkiego konserwatora zabytków, wojewódzkiego inspektora sanitarnego, inspektora handlowego kuratora oświaty, wojewódzkiego komendanta Policji itd.) - działających z mocy ustawy w imieniu wojewody albo w imieniu własnym - przysługuje odwołanie do organu wyższego stopnia danej służby, inspekcji lub straży, czyli do Generalnego Konserwatora Zabytków, Głównego Inspektora Sanitarnego, Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej, Komendanta Głównego Policji, czy ministra właściwego do spraw oświaty (art 23 ust. 3 ustawy z 5.6.1998 r. o administracji rządowej w województwie - Dz.U. Nr 91, poz. 577 i np. art. 14, 18, 51, 62, tzw. ustawy kompetencyjnej - Dz.U. Nr 106, poz. 668). Wymienione organy właściwe są do rozpatrywania odwołań od decyzji organów pierwszej instancji oraz wykonywania innych funkcji przyznanych przez Kodeks organom nadrzędnym, chyba że przepisy szczególne dla pewnych spraw ustanawiają szczególny organ odwoławczy. Przykład: Takim szczególnym organem odwoławczym jest Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa, a od 1.1.1999 r. - Rada do Spraw Uchodźców, jako organ odwoławczy od decyzji i postanowień, wydawanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, w sprawach o nadanie lub pozbawienie statusu uchodźcy (art. 69 ustawy z 25.6.1997 r. o cudzoziemcach - Dz.U. Nr 1 14, poz. 739). W stosunku do rozstrzygnięć wydawanych przez organy przedsiębiorstw organem wyższego stopnia jest organ założycielski. 3. Właściwość miejscowa =39= Właściwość miejscowa jest to właściwość organu do działania na określonym fragmencie terytorium kraju, z reguły będącym jednostką podziału administracyjnego (podstawowego lub specjalnego). Każdy organ terenowy ma swój określony terytorialny zasięg działania i może załatwiać sprawy tylko z tego obszaru. W odróżnieniu od właściwości rzeczowej, Kodeks określa zasady właściwości miejscowej, wskazując, że właściwy jest organ: 1) w sprawach dotyczących nieruchomości i zakładów pracy - organ miejsca położenia nieruchomości czy prowadzenia zakładu pracy; 2) w pozostałych sprawach organ miejsca zamieszkania (siedziby) strony, w braku miejsca zamieszkania, miejsca pobytu (siedziby) - ostatniego miejsca pobytu; 3) jeżeli nie można ustalić właściwości miejscowej na podstawie powyższych kryteriów, sprawa należy do organu właściwego dla miejsca, w którym powstało zdarzenie powodujące wszczęcie postępowania, a w razie braku takiego miejsca - dla organu właściwego dla obszaru dzielnicy Śródmieście gminy Warszawa- Centrum. W ograniczonej liczbie wypadków możliwe jest powierzenie załatwienia sprawy organowi z zasady niewłaściwemu, który na skutek zgodnego z ustawą powierzenia mu załatwienia określonej sprawy, staje się dla niej właściwy. Taka sytuacja zaistnieje, gdy organ właściwy zostanie wyłączony, a organ nadrzędny wyznaczy inny podległy sobie organ do załatwienia danej sprawy administracyjnej (art. 26 § 2 KPA). II. Powierzanie wykonywania kompetencji =40= Od rzadkiej instytucji delegacji kompetencji należy odróżnić wypadki powierzenia wykonywania kompetencji danego organu: 1) innemu organowi lub jednostce organizacyjnej, 2) podległemu pracownikowi. Wypadki powierzania wykonywania kompetencji, będące rodzajem pełno- mocnictwa administracyjnego spotykamy w zakresie samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej. Mianowicie rada gminy może upoważnić organy wykonawcze sołectw i osiedli do załatwiania spraw indywidualnych z zakresu administracji publicznej (art. 39 ust. 3 SamTerU). Podobnego upoważnienia może udzielić wojewoda pracownikom urzędu wo- jewódzkiego nie zatrudnionym w jednostkach organizacyjnych stanowiących aparat pomocniczy kierowników zespolonych służb, inspekcji i straży wojewódzkich (art. 32 ust. 1 i 2 ustawy z 5.6.1998 r. o administracji rządowej w województwie - Dz.U. Nr 91, poz. 577) oraz marszałek województwa - wiceprzewodniczącym zarządu województwa, pracownikom urzędu marszałkowskiego i kierownikom wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnych (art. 46 ust. 2 ustawy z 5.6.1998 r. o samorządzie województwa - Dz.U. Nr 91, poz. 576), a także starosta (art. 38 ust. 2 ustawy z 5.6.1998 r. o samorządzie powiatowym - Dz.U. Nr 91, poz. 578), czy wojewódzki konserwator zabytków, który może upoważnić do wydawania decyzji w jego imieniu w pierwszej instancji, kierownika delegatury wojewódzkiego oddziału Służby Ochrony Zabytków (art. 8 ust. 7 ustawy z 15.2.1962 r. o ochronie dóbr kultury w brzmieniu po nowelizacji tzw. ustawą kompetencyjną- por. art. 18 pkt 3 ustawy kompetencyjnej - Dz.U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668). Gdyby organ administracji nie mógł powierzać wydawania decyzji podległym pracownikom, każda decyzja opuszczająca ministerstwo czy urząd wojewódzki musiałaby być podpisana odpowiednio przez ministra czy wojewodę. Dlatego KPA zawiera art.268a przewidujący, że organ administracji może, w formie pisemnej, upoważnić pracowników kierowanej jednostki organizacyjnej do załatwiania spraw w jego imieniu, w ustalonym zakresie, a w szczególności do wydawania decyzji administracyjnych, postanowień i zaświadczeń. Podobny przepis zawiera ustawa o samorządzie gminnym (art. 39 ust. 2 SamTerU) stanowiący, że wójt lub burmistrz może upoważnić swoich zastępców lub innych pracowników urzędu gminy do wydawania w jego imieniu decyzji administracyjnych