To byłby dla mnie zaszczyt, gdybyś złamała mi serce.

Balcer, Regestr zBoczyDców..., op. cii., nr 113. 38 M. Duj czak, Iz spostereieD nad mikrotoponimamy ukrajinikych sil Schidnoj Slowacz-czyny (leksiko-semantyczni grupy i sBowotwórcza budowa),  Nauk. Zbir. Ukrain[koj Kul'tury u Swydnyku", t. 8, 1977, s. 293 340. 39 M. Sopoliga, Narodne |ytlo Ukrajinciw Schidnoj Slowaczczyny, BratysBawa-Preszow 1983, vide mapa 9: wyró|niB cztery formy budynków mieszkalnych, w tym zamieszan form bojkowsko-Bemkowsk, która panuje na caBym odcinku gór od Midzylaborców, Stropkowa i GieraBtowic na wschód. Zgadza si to z rozgraniczeniem Aemków i Bojków w Polsce. Por. te| I. Pankiewicz, Aemkiw[ko-bojkiwika granicja w Czechoslowaczczyni,  Lit. Bojk." VIII, nr 10, 1938, s. 87 88, który pisze, |e nazwa bojko jest na poBudniowej stronie u|ywana, ale rzadziej. W Maramaroszu, gdzie we wsiach jest du|o szlachty poch. rum. nikt si nie przyznaje do tej nazwy. 40 Z. Stieber, WpByw polski i sBowacki na gwary Aemków,  Sprawozdania z czynno[ci i posiedzeD PAU", t. 41, 1936, nr 2, s. 45 50. 41 Ibid., s. 45 oraz J. Bujak, Historia osadnictwa ziem polskich w krótkim zarysie, Warszawa 1920, s. 41. Prof. dr Roman Reinfuss (ur. 1910). Doktora! z etnografii (1946) za prac  Aemkowie jako grupa etnograficzna". Przedwojenne ba-. dania naukowe ugruntowaBy jego zainteresowanie Karpatami, a szczególnie Beskidem Niskim zamieszkanym przez Aemków. InteresowaB si równie| kultur Bojków, HucuBów, górali polskich i krakowiaków. Do 1951 r. pracowaB w Muzeum Etnograficznym w Krakowie. W latach 1945 49 organizowaB Katedr Etnografii na Uniwersytecie WrocBawskim, gdzie byB równie| wykBadowc. Od 1946 r. kieruje sekcj Zdobnictwa Ludowego w Krakowie w IS PAN. W latach 1946 48 wykBadaB sztuk ludow w Wy|szej Szkole Nauk SpoBecznych, od 1948 (przez 16 lat) w Akademii Sztuk Piknych, a od 1951 r. w Katedrze Etnografii SBowian UJ w Krakowie. W 1957 r. objB kierownictwo Katedry Etnografii UMCS w Lublinie (do 1967). Od wielu lat przewodniczy radom muzealnym, naukowym, jest konsultantem i autorem projektów nowo powstajcych skansenów, jurorem festiwali i konkursów, czBonkiem wielu towarzystw. Jest autorem 300 bez maBa publikacji, w tym: ksi|ek, artykuBów, katalogów i recenzji naukowych i innych. Szereg prac publikowaB za granic. Roman Reinfuss Zwizki kulturowe po obu stronach Karpat w rejonie Aemkowszczyzny Etniczne i kulturowe zró|nicowanie ludno[ci Karpat jest wynikiem dBugiego procesu historycznego, w którym krzy|uj si dwa gBówne prdy. Jeden  równole|nikowy, który spina zró|nicowan w sensie etnicznym ludno[ Karpat w jedn caBo[, posiadajc wBasne, charakteryzujce j wspólne cechy kulturowe i dragi nurt  poBudnikowy, przecinajcy wielokrotnie Buk karpacki w kierunku poprzecznym, który dzieli poszczególne caBo[ci etniczne na pomniejsze grupy etnograficzne, posiadajce wBasne, lokalne cachy kulturowe. Kierunek równole|nikowy wi|e si historycznie z tzw.  fal osadnictwa woBosko--raskiego". Posiada ona ju| bogat bibliografi, na któr skBadaj si prace uczonych polskich, sBowackich, czeskich, rumuDskich i wgierskich1. 1 V. Chaloupecky, Valasi na SBovensku, Praha 1947; D. Draganu Rumunske vlivy v Karpatech, Praha 1938; K. Dobrowolski, Migracje woBoskie na ziemiach polskich (w:) Pamitnik V Powszechnego Zjazdu Historyków Polskich, t. 1, Lwów 1930; . K. ad lec, Valasi a valasske pravo v zemich slovanskych a uherskych, Praha 1916; A. Kavuljak, Valasi na Slovensku (w:) Sbornik na pocest J. Skultetyho, Martin 1933; J